16 October 2007

God



Michael Gira was in Paradiso.

Geen tenenkrommend log of concertverslag, ik heb mezelf overgegeven. Zijn stem was hoorbaar aan het eind van de tournee, toch ging hij tot het uiterste. Gezwollen aderen in zijn nek, gesloten ogen. Hij maakte grapjes tussen de nummers: "I wrote this next song when I was two." Hij was interactief, vertelde over zijn jeugdjaren in Israel en later in Amsterdam.

Ondanks de staat van zijn stembanden ging hij vol erin.

Gvd.

Na afloop kocht ik twee cd’s, opnames die hij thuis maakte en alleen via zijn website verkrijgbaar zijn. Hij zat achter de tafel met cd’s op een te kleine stoel, ik was opeens erg twee meter. Hij signeerde de cd’s en ik ging naast hem zitten, hij stak zijn hand uit. De volgende conversatie volgde.

Ik: "You opened the show with I am the sun and closed off with God damn the sun. Goddamn yourself?"
Gira: "So. You noticed?"

15 October 2007

Dames, booze, chains and boots

Het zaterdaghulpje lijkt zo weggelopen uit een Visual Kei bandje. Eighties geblondeerd maar uitgegroeid zwart haar, zwarte strepen rond haar ogen en een piercing in het midden van haar onderlip. Ik vraag mijn maat. "Dat wordt moeilijk, het is allemaal donker." Daarom wil ik lichte, altijd tegendraads doen. "Iedereen gaat naar het feest." Daarom ga ik niet. Hij stuurt het verkoopstertje naar het andere filiaal. "Heb je haast? Tien minuten, hooguit." Nee, ik heb geen haast. Er wacht niemand, ik wacht zelf.

Er komt een groot personeelsfeest, mijn date zegt af. "Ik zit in India." Vriendinnen gaan voor, zeker de emotioneel instabiele, ze zijn beter voor haar zelfbeeld. Rijp voor de bevruchting, ze stelt zich open, ze fladdert verder en scheurt ongemerkt de oude wond open. De vleeswond blijkt rotter dan de kadavers in het land van bestemming. Vriendinnen gaan voor, ongeacht herkomst en claim. Ik loop niet weg en dat weet ze. "Het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantiteit." Opgedreund, een slap excuus van haar vorige dumper. Het zit diep, behalve bij hem.

En wat als ik nu eens behoefte heb aan meer kwantiteit? Wat als ik jou nu eens vaker zou willen zien? Elke avond een tien, hoeveel zijn het er? Gemiddeld elke maand een keer, laten we het afronden op twaalf keer per jaar. Twaalf keer goud, ja, dat zeker. Maar dat goud verliest snel de glans. Nadeel is ook dat na elke gouden plak een nieuwe gouden plak wordt verwacht. Minder is niet goed genoeg.

De vriendin in kwestie heeft ondersteuning nodig, ze gaat voor het eerst sinds haar adoptie terug naar haar geboorteland, terug naar haar ouders. "Ze is er nu klaar voor." Alle moeite die mensen doen om hun ouders te vinden, terwijl ik zelf juist zoveel moeite doe om van ze af te komen. Het is niet ongelijk verdeeld in de wereld, we hakken de wereld zelf in ongelijke stukken.

We zullen nooit samen op de bank kunnen hangen, we zullen ons nooit samen kunnen vervelen want elke ontmoeting is een piek. Voor mij sowieso, ik zie niemand anders meer. Ik ga alleen naar concerten, ik ga alleen naar de film, ik ga alleen in het Vondelpark liggen, mijn hoofd leeg, de camera bij de hand. Maar zelfs de camera kan niet vastleggen wat mijn hoofd weigert vast te houden en laat lopen.

Wat ga ik in mijn eentje tussen tienduizend mensen doen? "Dronken worden. Dat zou je met mij erbij ook hebben gedaan." Ja, maar dan was jij er om mij te beschermen. Niet tegen mezelf, maar tegen de anderen. "Trek iets donkers aan. En ga niet met de fiets maar kom lopend." Niet alleen op de wereld. Alleen in de wereld.

Na twintig minuten is de piercing terug. Ze zitten als gegoten.

05 October 2007

Kraslot

Het is stil.

Waarom raak je mensen kwijt? Omdat je ze niet goed hebt geraakt? Volgende keer beter mikken.

Het ene kind leert op jonge leeftijd pianospelen. Het wil niet naar pianoles maar het moet. Uitbuiting van talenten. Het andere kind leert op jonge leeftijd met volwassenen spelen. Uitholling van het groeiproces. De één maakt een tekening, de ander maakt ruimte. Een splijtend openingsnummer, uitvreters.

Het is oktober en ze zien er anders uit. Ze kleden zich anders en ze kijken anders. Het is buiten koud, het bed is koud. Het viel de afgelopen maanden niet op, ze komen uit de kast wanneer het winterdekbed tevoorschijn komt, bank en bed moeten worden gevuld. Op de planken onder de wintervoorraad ligt de noodzakelijke kerstversiering. Het lichaam moet worden verfraaid, het cadeau wordt mooi verpakt, de kerstballen moeten worden gezien. Kijk dan, zie je ze glimmen? Vind je ze mooi? Wil je ze even aanraken?

Met een lege plastic tas loop ik naar huis. Ik draag een plastic tas omdat ik een cadeau heb gekocht. Wanneer je iets hebt gekocht dan krijg je er een plastic tas bij, of dat vragen ze en dan zeg je ja. Ik draag een lege plastic tas omdat ik niets heb gekocht.

Niet zwevend boven ons door herwonnen geluk maar veilig in de isoleercel van een preferente hersenbloeding. De hemel bestaat niet. Nee, koffie en gebak zit er niet in. Een bakje water is beter, beter bereikbaar. Op de keukenvloer, naast de deurmat. Dicht bij de grond, je favoriete positie. Het maakt geen verschil waar ze hun voeten aan af vegen.

Vuistjes bewegen in de lucht, een virtuele tekening. Vuistjes storten zich op het hoofd, later zal je zeggen dat er haar heeft gezeten. Expressieve kunst. Je hebt er geen kind aan.

Hoe doet ze dat toch? Schijnbaar zelfverzekerd en alles goed voor elkaar. Schijn bedriegt, meedrijvend op het succes van de ander, wanneer je hun zelfbeeld hebt gefileerd loop je als overwinnaar naar buiten. Struikel er niet over bij het weglopen. Uiterlijk vertoon, het versje goed uit het hoofd geleerd. Het is niet wát ze denken, het is wat jij wilt dat ze denken. Een kind leert snel, het zijn juist de volwassenen die de meeste problemen geven.

Ze ziet er leuk uit, het is vast een leuk meisje. Eén welgemikte zin is voldoende om ze te laten steigeren of om ze te laten stuiteren. Eén blik is voldoende om te doden.

In de volgende winkel vind ik wat ik zoek. Alles wat ik haar wil geven, geef ik aan mezelf. Ik kijk naar buiten en ik denk aan haar. Het is het enige verschil met thuis, daar kijk ik niet naar buiten.

Waarom raak je mensen kwijt? Omdat je ze goed hebt geraakt.

Ze is eindelijk stil.