Uit de boedel van de overleden vader van een van mijn vrienden koos ik, na twee dagen slopen en sjouwen en de vraag of ik nog iets naar huis wilde meenemen, de scanner. Met een scanner kun je het verleden digitaliseren. Dat is best handig, in een digitaal tijdperk.
Ik had nog geen scanner, wel een verleden dat ik maar eens onder ogen moet komen. Ontwijken betekent niet dat het voorbij is.
Om mijn feestboek op te leuken en mezelf wat meer smoel te geven, ging ik op zoek naar foto's om te scannen en daarna te publiceren. In Oma´s antieke kast vond ik verzameld werk van het afgelopen decennium. Foto´s, toegangskaartjes, programmaboekjes, verhuisberichten en notitieblokjes van Heineken met 06-nummers en hotmailadressen.
Niet alles is bewaard. Je kunt niet alles bewaren. Je bewaart een deel, en dan maar hopen dat je, later, het goede deel hebt bewaard.
Bij die zoektocht vond ik ook een aantal foto's van mensen en momenten waaraan ik liever niet word herinnerd. Herinneringen gaan niet samen met het uitbannen van je sentimenten. Ik ban sentimenten uit omdat ik vasthoud aan dingen die voorbij zijn. En wat voorbij is, is geen feest.
