Assepoester

Toen ze binnenkwam vroeg ze direct: "Waar is jouw slaapkamer?"
Ik wees naar een openstaande deur.
Ze liep de kamer in, dook op het bed en vroeg: "Mag ik blijven slapen?"

Kerstmis is een familiefeest.

"Vroeger had ik ook zulk lang haar," zei ik toen we aan tafel zaten.
Ze keek naar de blonde sprieten op mijn hoofd. Het was moeilijk voor te stellen.
"Je bent lelijk," zei ze.

De waarheid mag gezegd worden, maar het hoeft niet.

Maya

Nog eentje, en dan is het afgelopen met de boeken. Het is hier een funeral procession en geen boekenclub.

Het is weer die tijd van het jaar dat de jaarlijstjes je om de oren vliegen. Ik doe daarom ook maar wat uitspraken.

Ondanks alle Murakami's die ik las, is mijn favoriete boek van dit jaar Tirza. Tirza is uit 2006 maar dat doet er niet toe, ik las het pas afgelopen zomer.

Zo is de beste plaat die ik dit jaar hoorde van Lee Jung Hwa uit 1969, de beste film die ik zag Tokyo.sora uit 2002 (een mozaïekvertelling a la Strawberry Shortcakes) en is de beste winter van het jaar de winter van 2003.

Ik durf zelfs te stellen dat 2003 het beste jaar van mijn leven zal zijn.

Misschien moet ik een log bijhouden, dan had ik kunnen teruglezen waarom ik denk dat het zo is. Exen worden steeds lelijker naarmate de tijd verstrijkt, depressies daarentegen alleen maar mooier.

Problem, teacher?

Nee, dan Murakami.

In die merkwaardig gecompliceerde staat van hopeloosheid verspeelde ik diverse maanden zonder één stap in een nieuwe richting te zetten.

Ik had de afgelopen maanden mijn baan en de huur kunnen opzeggen en naar de Filipijnen kunnen vliegen om daar in de zoveelste overstroming te verdrinken. Ik had me kunnen inschrijven op de VU voor een studie waar je later geen zak aan hebt. Ook had ik de afgelopen maanden in bed kunnen blijven liggen - ware het niet dat ik al een jaar zonder bed slaap en dat schijnt slecht voor je rug te zijn - het zou toch geen verschil maken.

Ik had de afgelopen maanden minstens drie studieboeken kunnen samenvatten, uittrekselen en uit mijn hoofd leren. En dan had ik in januari de bijbehorende examens kunnen doen.

In plaats daarvan verkoos ik boeken te lezen.

Een Murakami, een ander boek, daarna weer een Murakami en daarna weer een ander boek en dan weer een Murakami en dan weer een ander boek etcebla. Zo bracht ik de afgelopen maanden door.

Om mijn concentratievermogen terug te vinden. Om mijn fantasie te prikkelen. Om weg te dromen. Om het zinloos surfen te stoppen. Hoewel zinloos, nog steeds vind ik wekelijks wel een download die op repeat gaat. Misschien om het gevoel weer terug te krijgen dat ik vroeger had als ik met een nieuwe voorraad de bibliotheek verliet.

‘Ik wil met je naar bed,’ zei ik.
‘Goed hoor,’ glimlachte ze.

Ik drijf niet mee op de hype die nu al een jaar rondwaart, Kim kocht vijf jaar geleden al Hard Boiled Wonderland voor me, nota bene vanwege de foto op de omslag. En dan nog durven beweren dat uiterlijk er niet toe doet.


quotes uit De jacht op het verloren schaap - Haruki Murakami

Shine on

De roodharige draagt een glimmende oranje broek. Ik loop in een rondje om haar heen en neem haar van alle kanten op.
"Ik heb ook een rode maar die glimt niet zo," zegt ze.
Ik mag hem even aanraken. Een collega bekijkt ons tafereel.
"Hij mag dat. Dat vindt hij fijn," zegt de oranje broek.

'Laat mij eerst komen,' fluisterde ze, op een toontje waarin een bevel verborgen zat. 'Met je mond. Daarna kun je gemakkelijker in me binnendringen. Nog niet klaarkomen. Ik vind het fijn om te worden geïrrigeerd.'

Eronder draagt ze laarzen waarop mijn vriendinnen in de beslotenheid van de slaapkamer nog niet durven lopen. Kim liep laatst ook al op van die dingen. De meisjes verdwijnen, de milfen verschijnen. Het is mijn tweede erectie van de dag. Mijn eerste erectie kreeg ik in de metro.

'Nu moet je in me komen,' fluisterde ze met hetzelfde bazige stemmetje. Ze was nauw, trok samen, verzette zich, kreunde, totdat het me eindelijk lukte. Ik had het gevoel dat mijn geslacht werd gebroken door dat kloppende inwendige dat het wurgde. Maar het was een verrukkelijke pijn, een duizeling waarin ik bevend wegzonk. Ik kwam vrijwel meteen klaar.'

En dat op je nuchtere maag. Het stormt en regent, over irrigeren gesproken, en ik neem de metro. In de trein en in de metro heb ik altijd een boek bij me. Dit boek kreeg ik in Noord in mijn handen gedrukt. Ik moest het lezen. Gehoorzaam als ik ben lees ik het boek.

'Je komt te snel,' las mevrouw Arlette me de les, terwijl ze aan mijn haar trok, 'je moet leren je in te houden als je me wilt laten genieten.'

"Wat doe je vrijdag?" vraagt de roodharige.
Ik heb geen plannen voor vrijdag. Ik was van plan om vrijdag naar Noord te gaan maar Noord krijgt al visite. Ik heb het niet zo op visite. Je weet nooit wanneer ze weggaan en wat ze achterlaten als ze eenmaal weggaan. De laatste visite bijvoorbeeld bleef vijf jaar en liet twee kinderen achter.

Ook daarom koesterde ik wrok tegen Kuriko. Door haar waren de illusies, die het leven tot iets meer maken dan een aaneenschakeling van routinematige handelingen, voor mij uitgedoofd. Af en toe voelde ik me een oude man.

Het is een slecht geschreven boek. Een origineel onderwerp of een spannend gegeven betekent niet dat je je kritische oog moet sluiten. Ik sluit mijn kritische oog nooit. Haal de laarzen van de voeten en je houdt twee stinkende en zwetende klompen vlees over.

'We zijn het volmaakte paar: de sadiste en de masochist.'

quotes uit Het ongrijpbare meisje - Mario Vargas Llosa

Betaald