Het ritueel op nieuwjaarsdag zijn de kerstkaarten. Wat er in de voorbije weken is binnengekomen en verzameld, wordt op 1 januari uitgepakt en genoten. Een handvol dit keer, wat altijd nog beter is dan een mondvol.
Als de kaarten binnenkomen, doe ik het handschriftspelletje. Dan heb ik een indruk wat me op nieuwjaarsdag te wachten staat. En op 1 januari maar kijken of de jackpot is gevallen.
Een paar opvallende afwezigen bewijzen dat burgerlijkheid zich niet consequent vertaalt. Gelukkig hebben we daar de sms voor. De gelukwenssmsjes vind ik leuker dan de kaarten. Geeft minder rotzooi ook.
Anyway: dit is de leukste van dit jaar. Of van vorig jaar dus. Geen dertien halen, twaalf betalen in een dozijn gratis bij een zak oliebollenpoedersuiker, nee, een echte Hallmark. Aan de binnenzijde van de kaart staat een heel verhaal - wat ik hier niet herhaal. Opdat wij niet zullen vergeten - worden.