Vrijdagavond vroeg iemand of ik altijd binnen zit. Blijkbaarlijk zag ik wat bleek. Dat is namelijk een gevolg als je altijd binnen zit.
Ik gaf toe weinig zon te hebben gezien, dit jaar. En vorig jaar.
Terug naar het Amsterdamse Bos. Dat laat ik me niet afpakken. Belastingrecht en Murakami gingen mee. Dat werd dus Murakami.
Ze glimlachte zwijgend, haalde een verkreukelde sigaret tevoorschijn en stak hem op. Ze verkreukelde altijd haar sigaretten. Soms zo erg dat ze ze niet meer aan kon krijgen. Maar dit keer brandde hij prima.
Trut.
quote uit Een armetanteverhaal van Haruki Murakami