Het voordeel van vakantie is dat niets hoeft. En niets moet. Het gevaar van vakantie is dan ook dat je niets doet. Want het hoeft tenslotte niet.
Tijdens de met verplichtingen volgepropte niet-vakantiedagen is de enig relevante vraag welke van die verplichtingen je met de minste schade kunt laten vallen. Wat resteert is een daarom altijd onbevredigend gevoel. Falen in het vervolmaken van wat wordt geacht en verwacht, falen in wat hoort en wat moet, slagen in het mislukken.
Voor het eerst sinds twee jaar was ik weer op de Parade. Het was zoals voorheen: veel gypsies - meisjes in jurkjes op laarzen. Ik houd van de gypsielook. Wij droegen een spijkerbroek en een zwart shirt - zij hakken. Het is belangrijk dat je oude gewoontes afleert, en gewoontes gaan nu eenmaal vaak samen met mensen. Ik draag altijd een spijkerbroek en een zwart shirt.
Nog voordat de eerste fles leeg was ging het over vuistneuken en ik realiseerde dat mijn leven nog saaier is dan mijn verhalen.
Als je het dieptepunt eenmaal hebt bereikt, dan ga je daarna weer omhoog. Maar wanneer weet je dat je het dieptepunt hebt bereikt? Er staat geen verkeersregelaar die tegen je zegt: Je bent er, omkeren maar. Er zijn overigens mensen die zich niets aantrekken van hun falen. Ze weten niet beter. Die mensen krijgen TBS. Dan hebben ze ook een beetje houvast.
Daarom vertelde ik maar over Fatima en over Kim - zoals anderen over soapsterren praten. Mensen die over televisieprogramma's praten, maken niets mee. Ik kijk geen televisie, ik download films.
Ik hoef niets mee te maken, het is tenslotte vakantie.