22:56 (2) - Killing time

Lichtelijk doorweekt tot op het bot en redelijk buiten adembereik bereikten we het tankstation. In mijn linkerhand had ik een plastic tas waarin ik twee droge shirts, mijn telefoon en mijn sigaretten had gedaan. Ik stak een sigaret op en kreeg weer lucht. Op deze momenten ben ik blij dat ik rook. Geen panisch en of paniekerig gedoe maar rustig een sigaretje roken. Of twee. Toen liepen we naar binnen en we kochten water en paracetamol. We stonden te trillen, de jongen achter de kassa bood ons koffie aan. Ana had hoofdpijn gekregen en belde haar zus, ik berekende de 3R-kosten van het tankstation. We trokken allebei een droog shirt aan en gingen naar buiten om op te warmen. Het was koud binnen, de halve winkel bestond uit koelapparatuur. Buiten stonden genoeg zakken briketten en flessen spiritus om de provincie die we zojuist hadden verlaten te kunnen barbecueën. We gingen op de grond zitten, tussen de bloemen en de brandblussers in. Ik had zin om te vrijen en voelde de lunch tegen mijn sluitspier kloppen. Je moet toch wat om de tijd te doden. Ana pakte haar mobiele telefoon en we luisterden naar een mp3-tje van Hans Teeuwen. Tijdens haar therapie had ze het nummer ook gebruikt. "Hier word ik blij van," zei ze. Niet veel later kwam de politie.