De eerste afspraak stond. Het was een leuk vooruitzicht. Toen kwam de tweede uitnodiging. Ook een leuk vooruitzicht, helaas wel op hetzelfde moment. Toen moest er worden gekozen.
Stereotiep probleem van kinderen van gescheiden ouders: ze kunnen niet kiezen en ze kunnen geen nee zeggen. Om geen van beide partijen tekort te doen – of meer te geven dan de ander – ontstaat het dilemma. Geen keuze is goed, elke keuze is fout. Altijd wordt er één benadeeld.
Welke keuze er ook wordt gemaakt, ook de genodigde zelf is een verliezer. Het leuke vooruitzicht is opeens minder leuk, is opeens helemaal niet meer leuk. Het andere leuke vooruitzicht is ook niet meer leuk. Ze lopen elkaar in de weg, ze veroorzaken een opstopping, een wegopbreking die slechts kan worden genomen door de afrit te nemen. De genodigde verliest twee keer.
Er wordt gekozen door geen van beide te kiezen. De afrit is de vluchtweg, de gevluchte de verliezer. Hij wordt niet eens gemist.