Flat Earth News

Er gebeurt niets en er gaat niets gebeuren. Dat is al jaren zo en dat zal ook jaren zo blijven. Toch hangt er iets in de lucht, iets onheilspellend. Het voelt als de misplaatste voorbode als je een weg oversteekt. Je weet dat je niet wordt aangereden want je kijkt naar links en naar rechts en weer naar links, en toch blijft het gevoel dat je kunt worden aangereden.

De grootte van de ringen in de oren van Sabrina neemt toe naarmate de week vordert. Op maandag en dinsdag ringetjes die ook in de neus niet misstaan, op woensdag iets grotere die een normaal mens om zijn vinger doet en op donderdag grote zilveren ringen die je eerder ziet op plaatsen waarvoor je er moet betalen. Op vrijdag werkt Sabrina niet en doet ze iets anders, waarschijnlijk uithijgen en de overige schade herstellen.

Kim draagt schoenen die ik normaliter zie op websites waarvan ik liever niet zeg dat ik ze bezoek. De kleur van het schoeisel is in overeenstemming met de broek die ze erboven draagt, beschaafd en onopvallend. Ik was me er niet van bewust dat de schoenen in deze kleur te krijgen zijn, maar tegenwoordig is natuurlijk alles leverbaar. De onderkant van de broek hangt juist boven de enkel, voor de finesse moet je moeite doen. Mijn geoefend oog ziet het maar voor de rest van de wereld is ze veilig. Ze moet nog wel even oefenen in het lopen. Haar klassieke houding gaat verloren in haar pogingen op de been te blijven. De ironie, beter draag je deze schoenen liggend.

Eigenlijk haat ik Sabrina. Ik haat Sabrina omdat ze zo perfect is. Sabrina kan alles. En alles dat ze doet ziet er zo simpel uit, alsof het haar totaal geen moeite kost. Haar vingers dansen over het toetsenbord. De toetsen worden niet ingedrukt, ze worden gestreeld. In no time worden lege documenten en rekensheets gevuld - gevuld door Sabrina's strelingen. Het geluid van Sabrina's dansende vingers is een geluid dat niemand anders uit een toetsenbord haalt. Het is een opwindend geluid. Onder Sabrina's vingers verandert het toetsenbord in de soundcloud van een pornofilm.

Bernadette loopt op schoenen die je juist bij Kim zou verwachten. Het zijn open schoentjes met een klein hakje en er loopt een smal bandje over de wreef. Waar het bandje met de schoen verbonden is zit een minuscule gesp, het verfijnd klassieke waar Kim patent op heeft. Bij Kim bevordert het haar uitstraling, bij Bernadette daarentegen is het zaaddodend. De schoentjes zijn rood en dat is het enige dat recht doet aan Bernadette’s stoere zijn. Het verfijnde vloekt met haar robuuste vrouwelijkheid. Sterke vrouwen vloeken niet. Boven de rode schoentjes draagt ze een witte skinny jeans, daar weer boven een donkerblauw synthetisch shirt met A-lijn. Shirts met A-lijn zijn uitgevonden voor meisjes met weinig borst en veel heup. Ook bij Bernadette heeft het vertekend zelfbeeld toegeslagen.

Sabrina heeft lang haar. Het leuke van meisjes met lang haar is, is dat ze gedachteloos met hun vingers met hun haar spelen. Ze draaien krulletjes, ze trekken het strak en houden het onder hun neus of ze draaien het om hun neus heen of ze stoppen het in hun mond. Soms gaan beide handen tegelijk naar de hals, schuiven door naar de nek en veroorzaken met een synchrone achterwaartse beweging een waterval van haren. Die beweging bewijst de erotische lading van de hals. En dan weet ik meteen welke dag van de week het is.

Het is jammer dat niemand meer over verliefdheid spreekt. Vroeger spraken we over verliefdheid, want het was spannend en onbekend, je wist niet wat er gebeurde. Nu zwijgen we over verliefdheid. Om het spannend te houden, omdat het niet bekend mag worden. Want als je verliefdheid openbaart is de spanning eraf. Omdat je weet wat er gaat gebeuren.

Radioactief materiaal (2)

Daarna

Daarna liep ik naar de boekenwinkel. Ik had niet gepland een boek te kopen, maar toen ik eenmaal in het winkelcentrum was kreeg ik die behoefte. Het is fijn om je behoefte zo snel te kunnen bevredigen.

"Is het een cadeautje?" vroeg het meisje achter de afrekenbalie.
"Nee," zei ik.
"O," zei ze, "is het voor uzelf?"
"Ja," zei ik.
Het bleef even stil.
"Om te lezen," voegde ik er toen maar aan toe.

Reflection