27 November 2010

De Helling

Ik was daar. Bij het concert. Het concert van het jaar.
Maar ik weet het niet meer.

Recensies en concertverslagen lezend vraag ik me af: was ik dáár?

Ik was daar. Ik ben gezien.
Waar was ik dan? Was ik in het rookhok? Waar ik twee engelstalige meisjes een vuurtje gaf?

Ik was daar. Ik ben gesproken.
Waar was ik? Was ik in de toiletten? Waar ik Seco tegenkwam?

Hing ik aan de bar? Bij het barmeisje, met haar zwarte minirokje, grijze legging en black mistresslaarsjes?

Filmpjes op youtube kijkend vraag ik me af: was ik dáár?

Ik was daar. Ik heb het toegangskaartje nog. Ik heb ook het treinkaartje nog.
Waar ben ik geweest?

Mijn grootste angst is te eindigen als demente, over straat zwervende man. Niet omdat ik gevaarlijk ben, ik heb nog nooit iemand kwaad gedaan.

Denk ik. Er zijn tenminste geen beelden van.
Of zou ik ook dat zijn vergeten?

25 November 2010

17 November 2010

Tieten



Ergens op de Utrechtse Heuvelrug staat een villa. Rond de villa ligt een grasveld waar je een golfbaan kunt aanleggen. Die villa is van mijn baas. De vorige eigenaar ging failliet en nu mag mijn baas zich van rechtswege eigenaar noemen. Recht is duidelijk in het mijn en het dijn.

Omdat we gaan integreren met een andere divisie was er een kennismakingsdag. Zo konden we kennismaken met onze toekomstige ontslagen collega's. En omdat de villa op de Utrechtse Heuvelrug toch maar Te Koop staat te staan kwamen we daar samen. Zo besparen we op de lokatiekosten en zo komt het personeel ook nog eens buiten. Altijd maar binnen zitten is niet goed voor de mens.

Ik had Freud meegenomen en telde één keer neukbaar. Als ze tenminste haar mond dicht hield. Natuurlijk is het uiterlijk belangrijk maar je kunt definitief afknappen op wat er uit de mond vandaan komt. En dat accent, nee, laat dan maar zitten.

Neukbaar is uit hetzelfde bouwjaar als bovengetekende, we hebben iets gemeenschappelijks om over te praten. Maar waar praat je eigenlijk over? Wanneer denk je te worden ontslagen?

Wij zitten in Amsterdam. Amsterdam wint het van elke andere divisie. Heeft de andere divisie betere systemen? Dan gaan de systemen naar Amsterdam. Heeft de andere divisie betere processen? Dan gaan de processen naar Amsterdam. Heeft de andere divisie betere producten? Dan gaan de producten naar Amsterdam. Heeft de andere divisie beter personeel? Dan is het nog maar de vraag wat het personeel doet.

Begin dit jaar kreeg ik een baan aangeboden in Zwolle. Ik heb er serieus over nagedacht. Wanneer jou iets wordt aangeboden geven ze te kennen jou graag te willen hebben. Dat scheelt in de bewijslast - je hoeft jezelf niet meer te bewijzen. Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Wat weerhield me dan?

Vriendschappen? Kroegen? Been there, seen that, done that. Omdat ik op internet leef, maakt het niet uit waar ik woon. Toch was het uiteindelijk het verhuizen, dat hield me tegen. Verhuizen is een hoop gedoe. Ik hou niet van gedoe. En werk is niet alles. Er is meer. Als ik dan toch ga verhuizen, dan ga ik rentenieren waar het warm is. En waar Aziaatjes zijn.

Neukbaar gaat ook niet verhuizen, net zomin als de rest van haar collega's, waarvan de helft zijn baan wijt aan een vorige fusie. Moderne bedrijfsvoering kent geen mijn en dijn. Behalve als je in Amsterdam zit.

01 November 2010

Stille trom

Vorige week was ik solo naar de Omval. Ik ga nooit solo naar de Omval. Ik ga altijd met Drinkebroer naar de Omval.

Ik had overgewerkt, het was laat, het was vrijdag. Ik wilde dronken worden. Misschien is hij er nog?

Binnen zaten wat mensen te eten en ik herkende wat collega's aan de stamtafel. Geen leuke collega's. Ze komen normaliter pas bij me staan als hun drank op is. Of als het sluitingstijd is.

Het regende. Toch ging ik buiten staan, bij de laatste, nog niet opgeruimde terrastafel. De bedrijfsfred kwam bij me staan en vroeg waar Drinkebroer was. Want we zijn altijd samen in de Omval.

In goed overleg hebben beide partijen besloten uit elkaar te gaan, wat zoiets betekent als we helpen je met het zoeken naar een nieuwe baan, we betalen een half jaar je salaris door en je krijgt een koopsom ter grootte van een maandsalaris voor elk gewerkt jaar.

Ik ken onze CAO en ik ken de regels. Het natuurlijk verloop krijgt een zetje in de rug. Vrij vertaald staat er dat ze hem eruit hebben geschopt. Mijn Drinkebroer is niet meer.