28 March 2007

Niagara (8)

Ja, laten we gaan drinken, ik moet ook wat kwijt. Vanaf het moment dat we binnen zijn is hij aan het woord. Ik onderbreek hem slechts met bestellingen. Na de vijfde hoef ik al niet meer. Het woord dan, drank des te meer. Om negen uur komt zestien jaar er ook bij zitten en zij neemt het woord. Gut, vertel het maar meisje. Niet veel later reken ik af zonder dat ze het in de gaten hebben, ik pak mijn jas en verlaat ongemerkt het pand. Een dag later. Lunch kan niet maar een biertje lukt wel. Ik moet ook wat kwijt en stem toe. Twee uur later heb ik weer afgerekend en niets gezegd. Volgende ochtend. Ik lunch vroeg, de drank moet met vet bestreden worden. Ze belt, ze moet wat kwijt. Ik ook, kom erbij. Een uur later ontvang ik de befaamde mail. Hoe of het met mij is, eigenlijk was ze wel lang aan het woord en het was toch ook haar bedoeling dat te bespreken. Wel lang? Knap dat je in die waterval nog kans hebt gezien te eten. De bedoeling wordt achteraf bepaald, dank je wel voor de bevestiging. O ja, jij bent er ook nog, hiehie. Lam, niet van de drank maar geslagen. Was ik maar lam maar zelfs dat lukt niet. Het is nuchter of volledig de weg kwijt. Beschaafd aangeschoten met een sausje van de zacht beschonken roes, dat was het mooie. Ze waren mooi. Kan het hoofd overkoken? Wanneer is veel teveel, wanneer is genoeg genoeg geweest. Wanneer is mooi het geweest. Het onbewoonde eiland verdringt het stadscentrum als het ideaal. Doe maar zonder stroom.

23 March 2007

Hello Sunshine!

Hitsig weertje, de eerste rokjes zijn gesignaleerd. Uit de wind is het behaaglijk, binnen broeierig. Dikke zwarte lijnen om de ogen, ze worden er nog groter door dan dat ze al zijn. De bos krullen opgeknoopt, de tas met de tweede outfit erin aan haar schouder. Je moet altijd voorbereid zijn. De bagagedrager gaat schuil onder een regenpak, de voorbereiding op kortstondig Nederlands geluk.

De begeleiding is met vakantie, ik neem het ervan en voer een week niets uit. Tegenwerkende systemen, programmatuur, collega’s en voorlichters. De projectleider verkoopt zijn eigen product. Alles kan, geen beperkingen, precies hetzelfde dat je zegt bij de eerste kennismaking. Door het zonlicht verblind en een overtuigend zelfbedrog komt het voortschrijdende inzicht van de beperkingen alleen nog maar harder aan. Ook al laat je niets zien, ze merken het vanzelf.

De foto’s zijn mooi maar er ontbreekt er één. Die van dit moment. Dat is pas geschiedenis schrijven. De levenslust van de naoorlogse jaren tegenover de consumerende zakelijkheid van nu. Achter welk van die ramen wordt er geleefd? Wordt er meer geleefd dan het wonen, werken en slapen? Of word je geleefd, verstrikt in een maalstroom van maatschappelijke verplichtingen terwijl de nazaat je attendeert op de volgende fles. Kruipen is eng, echt gevaarlijk wordt het wanneer ze kunnen staan. Een mond met overbodige woorden, een hand met een te groot bereik.

"Ja, goed," het antwoord op de vraag hoe het gaat. Goudbruine kistjes in plaats van de eeuwige stilettohak. Wanneer komen ze erachter dat ze hun enkels en rug verkloten met hun bedriegende lichaamscorrectie? Het bekken kantelt, het geluid van hakken op de houten vloer.

Bereikbaar ben je nooit, hooguit toegankelijk in een moment van zwakte, van onverschilligheid. Een ongewapende steek je niet neer, daar zit geen overwinning in. Het erotiserende van macht is het verlangen naar uitstijgen boven de hoger geplaatste, nog vaker van de hoger geachte. Winnaars zijn aantrekkelijk door het gegeven dat ook zij ooit zullen verliezen. Psychologie wint het van kracht, behalve in bed. "Neuk me." Daarvoor hoef je niet in therapie te zijn geweest om het te begrijpen. De blik daarna, dat is het probleem. Wat doe je daarmee? Winnaars raken opgewonden van zichzelf.

We zitten in zaal drie, ik gooi mijn jas neer en loop terug naar de toiletten. "Ze zit in zaal 1." Wanneer ik terug ben in de zaal en het haar vertel weet ik opeens waarom ik nooit verliefd op haar zal worden. Een metgezel, geen dier. Ik mis het openingsgedeelte en zie steeds die blik, nu niet anders dan toen. Een roofdier.

08 March 2007

Eigen huis en tuin

De struiken in de tuin zijn kaal. De tuinarchitect heeft met een vooruitziende blik genoeg bomen geplant die het hele jaar door groen zullen zijn. De bomen vormen tussen het tijdelijke want winterdode leven van de struiken een pad van stoffig, effen groen. In een bos zou dit pad een plek zijn waar je de zonnestralen op zou kunnen vangen, net zoals de knopjes op de takken van de struiken nu op deze plek de broodnodige voeding pakken. De knopjes op de takken zien eruit als de wratten op de hand van een sleutelkind. Kleine, bloemkoolachtige verschijningen die, eenmaal genoeg gelaafd aan de zon, zullen knappen en hun kleurendom zullen ontvouwen.

Het gebied naast het groene pad wordt ontsierd door een verzameling stenen, mensen kunnen niet lopen zonder een stevige bodem onder hun voeten. Op de stenen loopt het spoor van een doorgedraaide slak, een glimmende slijmsliert verraad de route. De voorjaarszon heeft zijn routine verstoord, de slak is een zigeuner. Je kunt van boom naar boom springen zonder de takken van de struiken te beroeren, zodat de beginnende ontkieming van de knoppen niet wordt verstoord. De takken zijn broos na de voedingsloze winter, met één beweging van je hand breek je ze doormidden. Licht witroze bolletjes zullen verschijnen, witroze bolletjes die zullen uitgroeien tot een waaier van zomerliefde; witroze als een pasgewassen baby, met dezelfde aantrekkingskracht als mest op eendagsvliegen.

Slakken zijn tweeslachtig en neuken in hun slaap. Je komt ze tegen in de betere restaurants, ze heten dan escargots. De restaurants beroepen zich hierbij op de Franse keuken. Escargots zijn slijmerige beestjes die aan draden van een knoflookbotersausje uit hun huis worden gehaald om in de speekselmachine van de vorkhouder te verdwijnen. Pas op met zout, zout onttrekt vocht. De mond heeft het snelst werkende genezingsproces van het gehele lichaam, de kut is zelfreinigend. Een french kiss is de slak uit de mond van je disgenoot zuigen, het uitwisselen van speeksel heeft een positief effect op de enzymproductie in de mond en zorgt voor een minimalisering van de overlevingskansen van ongewenste bacteriën. Na afloop kun je het bewonerloze slakkenhuis op je neus zetten en dan kan je naar elkaar lachen. Ook leuk is de ander de slakkenhuizen te laten vastzetten tussen de ogen. Door de wenkbrauw te laten zakken en de wang op te trekken kun je het slakkenhuis klemmen. Wanneer de ander niets meer ziet haal je uit of loop je weg. De naaktslak is een zwerver.

De maretak is een altijd groene halfparasiet, de besjes ervan zijn kleverig. De maretak groeit aan een andere boom. Nietsvermoedende vogels zorgen onwillekeurig voor de verspreiding ervan, de plakkende witte bolletjes als verstekelingen meevoerend op een volgende vlucht. Bij een last minute reis weet je nooit wat je mee moet nemen. Neem daarom ook niets mee, na het verstrijken van de houdbaarheidstermijn van het plaksel laat je gewoon los, laat je jezelf vallen. De kennis te weten waar je zal landen heeft geen bewezen meerwaarde. Voorbereiding is onnodig en overbodig, landen zal je er toch. Het is beter het onbekende onbevangen tegemoet te treden, voorkennis heeft een afremmende werking, overeenstemmen met de verwachtingen doet het nooit en zal het ook nooit doen. Het beeld vanuit de lucht op de aarde is niet hetzelfde als het beeld vanaf de aarde zelf. Als je had kunnen kiezen, zou je dan uit dezelfde dijen tevoorschijn zijn gekropen? Carnivoren kijken je aan voordat ze toeslaan, alleen apen klimmen in bomen.

Gewassen groeien in de grond, een boom heeft vruchten. Er hangen geen takken laag bij de grond zodat onze grijpgrage handjes niet de kans krijgen het nieuwe leven voortijdig te beëindigen en wij onze vraatzucht kunnen bevredigen. Natuurlijke groeiprocessen, een boom heeft geen zintuigen. Te lui om te bukken laten we de gewassen voor wat ze zijn. Wat we over het hoofd zien of hebben vertrapt met moedwillige non-coördinatie, rapen we niet meer op. Bomen kan je optuigen, ze zijn gewillig en staan netjes stil. Hoeveel zijn er hier al langsgelopen?

De aarde is de beste voedingsbodem, we blijven het onderschijten, alles dat je erin stopt komt toch weer gewoon naar boven. De mens is niet anders, hoe harder je hem schopt, hoe weerbaarder hij wordt. Waarom bestaat er geen lijkenboom? Op een begraafplaats hoort een boom te staan met de lijken erin hangend als overrijpe vruchten aan de doorgebogen takken. De opgeblazen koppen staan op het punt te knappen als ze niet snel worden geplukt. De lijkwitte gelaten lekken de contrastvloeistof bij de zojuist opengesprongen knoppen van de bloesem, een extra dimensie toevoegend aan het palet van diversiteit aan het totaal van levensvormen per vierkante meter. De maden krioelen door elkaar, de kortste weg is rechtdoor en binnendoor. Bomen kan je aftuigen, ze doen niets terug. Hoeveel zijn er al overheen geweest?

Een effectieve reinigingsmethode om ongewenste plakkers in je darmen te verwijderen is ontslakken. Plakkers zijn bewoners die niet kunnen kiezen, ze hangen er maar een beetje bij. Ze lopen rond tot ze genoeg materiaal hebben gevonden waaraan ze zichzelf kunnen hechten. Ze doen geen kwaad maar als het er teveel worden dan gaat het irriteren. Opgehoopt vormen ze een ondoordringbare vesting die de doorstroming van licht en zuurstof vermindert en uiteindelijk totaal tegenhoudt. Overbevolking van klapvee dat ontwikkeling tegenstaat, ze zuigen op en geven niets terug. De volparasiet. De wetenschap van hun overbodigheid is reden genoeg voor een ritje met tramlijn 8.

Ontslakken doe je met bitterzout, elke dag voor het ontbijt en na het diner mengen met een beetje warm water. Bitterzout is puur gif, daarom verdun je het ook met water. Na vijf dagen mengen zijn je darmen schoon. Zekerheid heb je pas echt met zoutzuur. Zoutzuur werkt verdund even sterk als onverdund en biedt gegarandeerd resultaat. Na de eerste behandeling zijn de problemen en je darmen verdwenen. Ontslakken is het etnisch zuiveren van de ingewanden. Ter afleiding kan er stroom op de genitaliën worden gezet, het veroorzaakt een aangename prikkeling. Het zuiveren van de hersenen is niet mogelijk, met een stoot van 10.000 volt op het hoofd zuiver je de ziel.

In mei leggen alle vogels een ei, ik gooi elke zondag drie ongeboren kippen in een pan gevuld met spek en tomaat. Geen uien op de nuchtere maag, hoewel dat nog lekkerder en gezonder is. Bij het snijden van zoete uien hoef je niet te huilen, uit overlevingsdrang scheiden scherpe uien een prikkend vocht af. Het vocht is de symbolische bloeding die je de ogen doet sluiten, om het niet meer te voelen, om het niet meer te zien. Bij zoete meisjes kom je niet klaar, onrijp voor de voortplanting hebben ze nog geen afscheidend vocht, de familie staat plaatsvervangend jankend aan het graf. De slingers kunnen in de boom, dat hebben de apen graag.