29 April 2012

Vaginale infecties

Vorig jaar namen we afscheid van Atchara, Bernadette en Chantal. 2011 is een abc-tje en ik streep er weer drie door op de lijst. Daarom ben ik niet rouwig. Hooguit heeft het leven iets aan kleur ingeboet.

Ze hebben een keuze gemaakt.

Atchara was te mooi om achter de kassa te zitten, Bernadette was te slim om op kantoor te zitten en Chantal was te ziek om niet thuis te zitten.

Voordat Chantal wegging gaf ze mij haar telefoonnummer. Daarbij kwam de belofte te gaan borrelen. We hebben gebeld noch geborreld. En toen ik Chantal wilde toevoegen op feestboek gaf ze niet thuis. Waarschijnlijk was ze niet ziek genoeg.

We namen afscheid van meer mensen het afgelopen jaar - maar dit zijn de belangrijkste. Of tenminste, dat waren ze, want nu ze weg zijn zijn ze niet belangrijk meer.

Er wordt veel waarde toegekend aan zij die ons hebben verlaten. Te veel.

Iemand die je verlaat is van geen waarde, iemand die je verlaat is waardeloos. Zo heeft elk verlies zijn winst.

Er bestaan geen goede of foute keuzes. De wereld bestaat uit eerste keus en tweede keus.

21 April 2012

Mooier wordt het er niet op (2)



Ook hier was ik zeven jaar niet geweest. Dan kun je verwachten dat het is veranderd.

Vroeger had je bijvoorbeeld maar één ingang, nu kun je aan alle kanten naar binnen.

De zwarte markt – tegenwoordig “Bazaar” – is zoiets als je eerste vriendinnetje.

Veel rondlopen, kijken en snuffelen, het echte werk komt later. En dat is meestal een tweedehandsje.

18 April 2012

Een lucht van realiteit en andere diepzinnige boektitels

Omdat ik niets had te doen lag ik op de bank sudoku’s op te lossen. Ik lig wel vaker op de bank. Het was de eerste keer dat ik sudoku’s oploste.

Als mijn voorgevoel me niet bedriegt dan weet ik hoe ik als AOW-gerechtigde mijn dagen ga slijten. Daar kan ik maar beter goed voorbereid aan beginnen.

Omdat ik niets had te doen stond de televisie aan. Er was een programma over singles. Ik ben een single. Ik behoorde tot de doelgroep van het programma.

Een single heette vroeger vrijgezel. Een vrijgezel was iemand die niemand anders wilde hebben. De tijden veranderen. Een single is marketing. Een single is uitermate gewild.

Als een programma haar doelgroep bereikt dan is het programma geslaagd. De reclame die het programma omsluit is toegespitst op de desbetreffende doelgroep. De doelgroep kijkt en koopt de aangeprezen producten.

Ik begon met een sudoku voor beginners. Dat stond erboven. Voor beginners. Ik ben niet geïnteresseerd in aangeprezen producten.

Een vrouw is geen product. Als het doel de hand is, dan is het middel vinger.

11 April 2012

06 April 2012

Vanaf 13 jr.



Met een webcam met zo'n resolutie hoef je ook niet meer te scannen. Dat scheelt weer tijd en moeite want de scanner doet het niet op Windows 7 van de desktop dus om te scannen moet de met Vista behepte apparatuur tevoorschijn komen. En we weten intussen hoe moeilijk men tegenwoordig tevoorschijn komt.

Zo kwam een vriendin uit Kazachstan na een half jaar tevoorschijn in de Nederlanden. Bij de uitdrukking een vriendin uit Kazachstan kun je bedenkingen hebben.

Omdat ik ouder, dikker, kaler en lelijker word leg ik mijn bedenkingen terzijde. Ze zei dat ik er goed uitzag. Voor een Rus zie ik er inderdaad verdomd goed uit.

Alle vrouwen hier lopen op laarzen met hakken van acht centimeter schreef ze. Misschien is het dan wel verstandig om het woord vrouw te definiëren.

foto's van het speelgoed ;-)

04 April 2012

Zó smerig

Van het eerste examen werd ik niet bepaald vrolijk. Er zat een vraag tussen die volgens mij bij een ander vak thuishoort.
"Het staat in het boek," zei de gecommiteerde toen ik erover klaagde, "dus je kunt er een vraag over verwachten."

Waar kun je klagen over gecommiteerden?

Ik had zin om hem op zijn bek te slaan maar - zoals eerder gemeld – slaan slaat nergens op. Morgen nog een examen, ik moest naar huis.

Bij de uitgang stond niet het meisje dat flesjes water uitdeelde. Vroeger stond ze er na elk examen.

Om de hals van het flesje water dat ze uitdeelde zat een feestelijke slinger met een kaartje eraan met de naam en het telefoonnummer van haar werkgever erop.
"Is dat jouw nummer?" vroeg ik een keer.

Detachering was ooit booming, nu ligt de branche volledig op zijn gat. De bedrijven vallen om, het personeel zit werkloos thuis.
"Nee, dat is mijn nummer niet," tandpastalachte het meisje.

In de trein op de weg terug naar huis had ik geen zin meer om te studeren. Later, toen ik op Station Zuid overstapte op de metro, had ik geen zin meer om te werken. En toen ik bij Uilenstede uitstapte om de rest van de route naar huis te lopen had ik geen zin meer om te leven.

Ik zou het meisje dat flesjes water uitdeelde nooit meer zien.

Bij de Dirk kocht ik een pakje Camel. Thuisgekomen rookte ik achter elkaar vijf sigaretten.