30 November 2008

Wishing well

You should wear it all the time. It has to become a part of you, inextricable bound with you. Then you know what it feels like. So watch your stomach, you know what happens when people quit smoking. They gain weight. Ban the need for replacements, substitutes are just cheap tricks.

Be careful, be patient, and control yourself.

Get a hold onto yourself, this is what you wanted, don’t disappoint me. Don’t hesitate and don’t crawl back. Even afterwards, when it gives you discomfort and you may feel unease. That’s the most important part, right at that moment. Then you can show what you’re made of. Even unease finally becomes ease, the unease slips away when you stop thinking about it. It’s hard to stop thinking about it when it’s with you all the time, when you feel it all the time. But wasn’t that what you’ve asked for?

People wish for things and when their wishes come true they wish they didn’t. That’s how you’re educated to be humble. Even because your humility you should be thankful because you can and are allowed to do this. Aren’t you happy now?

Touch it, feel it, live with it.

If you’re really uncomfortable or, possibly, suffering, just lie down on the couch and have a cigarette. Control your breath and then count up from one to fifty. Think a gift to reward yourself. Think of a gift connected with it. This is just the start, think of a gift to support it, to accompany it with, to make it perfect. Because that’s our goal, to make it perfect.

And when you’ve reached the point that you’ve stopped thinking, than it has become a part of you. Just as you imagined, just how you thought it would be, just what you’ve been dreaming of.

Than you can find yourself another dream. Be careful what you wish for.

26 November 2008

Niagara (15)

Evelien kwam aangelopen. Ik stond tegen een muurtje bij de ingang een sigaret te roken en dacht na over het rookverbod. Mijn werkgever heeft besloten dat de fabriek rookvrij moet worden. Ze bieden een workshop aan om je te helpen te stoppen met roken. Evelien is altijd vrolijk en ze ging nonchalant bij me tegen het muurtje hangen. De docent liep verderop interessant te doen met een mobiele telefoon. De docent is een pisnicht en ik mag hem niet. Hij mag mij ook niet. Hij is onverzorgd, doet alsof hij heel grappig is en hij ruikt uit zijn mond. Thuis gebruik ik wierook om de slaapkamerluchtjes te verdrijven. Als ik ‘s morgens vanuit de douche terugloop naar de slaapkamer schrik ik steevast van de lijkenlucht die er hangt. De groep waar we anderhalf jaar geleden deze opleiding mee zijn begonnen, is wat uit elkaar gerukt. Gelukkig is Evelien er nog. Ik vind Evelien een mooie naam. Op mijn allereerste weblog kwam ook een Evelien al kan dat een schuilnaam zijn geweest. Op het internet is niets wat het lijkt. Evelien was kleiner dan anders en ik vroeg of ze een vrije dag had genomen. Toen keek ze naar haar gympen. We praatten wat en het was gezellig zonder jou. Toen het even stil was, zei ik dat ik voor de les nog koffie wilde halen. Evelien knikte en liep voor me uit naar binnen. Bij de beheerder van de schoolkantine bestelde ze twee koffie. Ze negeerde de euro die ik aan haar wilde geven. “Nee joh!” Daarom vroeg ik verder maar niets, als een vrouw nee zegt, bedoelt ze nee. Achter ons bestelde de docent ook een koffie terwijl hij nog steeds tegen zijn mobiele telefoon stond te praten. “Proost”, zei ik tegen Evelien. “Hiehie,” zei Evelien. Tijdens de pauze werkte ik door aan de opdracht. Iedereen ging naar beneden en ik bleef alleen achter in het lokaal op de eerste verdieping. Toen snapte ik binnen vijf minuten wat ik in de anderhalf uur daarvoor maar niet wilde begrijpen. Ik maakte de opdracht af en liep toen ook naar beneden. Vorige week was ik in een gaybar. “Zo hé, wat ben jij groot”, zei een gay tegen me, “is alles bij jou zo groot?” De gay vond het zelf een heel grappige vraag. Draag ik eens een keer geen leren broek, vallen ze me nog steeds lastig. Onderweg naar de schoolkantine kwam ik de anderen tegen die op weg waren naar boven. De beheerder van de schoolkantine keek moeilijk naar zijn laptop toen ik de kantine binnenliep. Ik heb sinds kort ook een laptop waar ik moeilijk naar kijk maar dat komt door mijn jaarlijkse oogontsteking. Elk jaar in november ontsteekt mijn rechteroog, ik kan de kalender erop gelijk zetten. Evelien droeg een dun gouden ringetje die meisjes van tien jaar oud dragen. Ik heb mezelf opgegeven voor een workshop die je helpt om te stoppen met roken. De workshop was helaas al volgeboekt.

25 November 2008

Het detail

Je denkt dat het niet erger kan, dat je nu alles wel hebt gehad. Je besluit er rustig over na te denken, het te laten bezinken en het een plaats te geven. Haar een plaats te geven. Welke plaats blijft er over wanneer ze eenmaal in je testament hebben gestaan?

Niet te lang in je gedachten houden, dat veroorzaakt obsessies. Obsessies zijn leuk, ze moeten alleen niet te lang duren. Want dan word je gek. Gelukkig is er altijd iemand die je helpt, iemand die je uit je dagdromen haalt. Er is meer. Er komt nog veel meer. Om knettergek van te worden.

Het verhaal vertellen heeft geen zin. Om het verhaal te begrijpen zijn de details nodig en door de details raak je het overzicht in het verhaal kwijt. Het gaat uiteindelijk om de details. Een detail, maar toch.

23 November 2008

Samak

Been away for a while, away from the www in particular.

The cpu crashed again. Totally. Files are saved.

Yesterday I bought a notebook as if I ordered some icecream. "Hmz, let me see. I'll have that one." It's plain and basic. It has a webcam. I have never before used a webcam. It's all about basic needs.

Last night I went out for a drink. She told me she knew, all the time. She told me the truth. So much for the basic needs. Now there is nothing left to live for.

All there is left is this note, and a notebook.

05 November 2008

It's like a movie, it doesn't move me



Skipped the first exam, fucked up the second more or less.

Recieved a message, how things went. She's sweet. Told the truth though. Finally I'm realising there's no use in lying. No more.

Watched a movie on my computer and smoked to much cigarettes. Took this photograf with my mobile phone. Love the colours and the light.

Don't know what I'm doing here. Or, I DO know what I'm doing here, but I shouldn't it be doing HERE. Strange, this template doesn't take the italic characters.

04 November 2008

Heidehal

Bij de uitgang van het sportcomplex stond het Aziaatje weer. Twee dagen geleden droeg ze een lange rode wollen jas toen ze de flesjes water namens haar werkgever uitdeelde, vandaag was het een te vaak gewassen trainingsjack met capuchon op een broek van Sissy Girl. Ze bukte en pakte een flesje water. De gelukwensen van haar werkgever waren met een slinger aan het flesje bevestigd, zoals bloemisten dat doen. “Het leuke van de examens hier is dat ik jou steeds zie,” zei ik. Haar vuurrood gestifte lippen weken uiteen en ze lachte een beugeltje bloot. Haar gezicht verraadde Indisch bloed.

03 November 2008

Rising sun rock

X belde.

Ze had mijn expertise nodig. Logisch dat ze mij belt, ik ben tenslotte specialist. Het ging over video’s, het ging over muziek. Aziatische muziek om precies te zijn. Ja, daar weet ik wel iets van. “En niet alleen van die GO GO GO GO.” Nee lief, ze heten GO!GO!7188 en nee, er is veel meer dan dat.

Met Scarecrow discuzeur ik over Pukkelpop 2005. Daar weet ik niet meer zoveel van.

Ondertussen druppelde de DVD van Rising Sun Rock 2008 binnen - eerder potste ik er al een fragment van. RSR is één van de grootste zomerfestivals in Japan. Na het telefoongesprek is er eindelijk beeld én geluid, in vijf delen van 4 gigabite elk. Festivalbeelden en campingbeelden en van alle bands twee nummers.

Twee nummers van Tokyo Jihen: Killer Tune en Senko Shojo. Terwijl de band speelt, regent het op het festivalterrein.

Het was vanavond heel even zomer.

01 November 2008

Face up

Sometimes you have to take decisions.

Sometimes things don’t work out. Sometimes you have gone to far. Don’t come up with cheap apologies, don’t give me that shit. Face it.

Why do we have to live, regulated by the expectations of others? If the others are happy, you are happy. That’s what dogs are for. Lower your expectations, don’t be so hard on yourself.

Sometimes you’ve got to look in the mirror and face yourself.

What’s that face trying to tell you? Is it trying to tell you something? Probably you don’t like what you see but at least you can be proud of yourself for being decisive.

Feels good, doesn't it?