29 March 2014

There will be blood (5)

Drie jaar lang haalde ze twee verschillende kleur haar uit het doucheputje. Toen was het genoeg. Sheng vertrok uit het door het samen met haar hunkyboy ingerichte bovenmodale huurappartement. Dat noem ik een goed begin van de lente.

De lente is een zwaar overschat jaargetijde. Eén zonnestraal breekt door en kutjes springen open zoals de knoppen van de bloemen. Mensen verwarren zon met temperatuur. Eén zwaluw maakt nog geen zomer.

Ongewassen lakens zijn een motief om het bed te vermijden. Ironisch genoeg is het gebrek aan vieze lakens de aanleiding voor Shengs vertrek. Ook een dertig plus Chinees met smet vrees heeft behoeften.
"De liefde was voorbij," zei ze.
De doos deed het niet meer.

Een andere doos doet het dan weer wel.

Nog een nadeel van de lente, het ongedierte verlaat de schuilplaats. Zonder zich te wassen, zonder de aangekoekte winterlaag te verwijderen. Ze doen geen moeite om het te verbergen. Ze koketteren ermee, ze paraderen als de hoofdact op het podium van andermans feest. De lucht van arrogantie - een gebrek aan reflectie - overstijgt de etensgeur uit de keuken, wat mijn eigenrecht vaardigt.

Nonchalant is hip, met een pak verhul je de smerigheid eronder. Ongewassen is armoedig en gebrek aan respect voor het publiek. Bezitterig legt hij zijn arm om haar middel, zoals een zwerver dat doet bij zijn hond.

Sheng kwam niet meer klaar. Feitelijk was het niet genoeg – het was juist te weinig.

Ik eet wat de pot schaft. Terwijl ik eet kijk ik naar het toneelstukje dat wordt opgevoerd. Witte wijndrinkers zijn schijnheilige alcoholisten. Het is het noodlot. Ik stuur Sheng een bericht.
"Hoe oud ben je intussen?" stuurt ze terug.

De opportunist dweept met de eerste zonnestraal. De lente oogt fris, vrolijk, fruitig en frivool. Dag in dag uit schone lakens gaat vervelen. Opportunisten zien mogelijkheden en laken hun beperkingen. Dat is enerzijds hun aantrekkelijkheid, anderzijds is het een gegronde reden om ze te mijden.

Een flikflooiend stel verdrink je, bij voorkeur aan elkaar vastgeketend, zodat ze kunnen genieten van elkaars doodstrijd. Samen doodgaan is net alsof je samen klaarkomt.

Opportunisme is gedrag, domheid is een gen. Binnenshuis bloeien geen bloemen, kiemen ontzieken in het volle buitenlicht.

Ik doe of mijn neus bloedt. Uiteindelijk bloedt het vanzelf dood.