Liefje, je moet me niet bellen en al helemaal niet op zaterdagochtend. Ik haat telefoon en al helemaal op zaterdagochtend. Mijn lichaam doet het nog niet en mijn hoofd al helemaal niet. Ik wil niets doen op zaterdag.
Niets doen is lekker, maar wetend dat je aan me hebt gedacht maakt me gek, haalt de rust die ik gewoonlijk heb, weg. Wat ben je gaan doen, toen ik niet opnam? Heb je mijn nummer maar meteen gewist? Laat je me nu al in de steek? Net zoals al die anderen? Wie heb je gebeld om je hart uit te storten, om je opnieuw aangewakkerde onzekerheid door een eenvoudig staaltje negeren, te laten ontkennen?
Welke kleur vind jij leuk? Er moet nog veel gebeuren maar ik doe niets, ik weet niet wat jij wil. Je went aan de dozen midden in de woonkamer. Het heeft eigenlijk wel wat. Industrial look. Een maand later weet je wat je hebt gebruikt. Niet veel dus, alles wat ongebruikt is gebleven kan direct naar de vuilcontainers. Maak je niet ongerust, je landt zacht. Er zit veel oude kleding bij.
Als ik aan jou denk, dan denk ik automatisch aan hen en ik wil niet aan hen denken. Ik heb ze begraven, ze zijn dood, allemaal. Maak me onrustig en ik ga ze zoeken want ik ga je vergelijken, van sommige ben ik vergeten waarom ze zijn gestorven. Niet waardoor, ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn daden. Breng me niet in de verleiding.
Van ellende heb ik, toen ik de telefoon heb uitgezet, mijn exen door de zoekmachines gehaald. Het werd een magere oogst. Wel een prachtige foto rijker, om mezelf nog meer te kunnen kwellen.
Ondanks de overbevolking van het internet met de uit hun voegen groeiende vuilnishopen van dagboeken, fotoalbums, community’s, weblogs en videofilmpjes blijken er nog genoeg mensen over die er zichzelf geen plek hebben verworven, die hun geschiedenis feilloos verborgen houden in hun fotoboeken op zolder. Op zolder doe ik andere dingen.
Je went aan de kale muren, al mis ik jullie foto. En ik weet niet in welke doos de foto is opgeborgen. Wat vind je van de foto? Vind je ze mooi? Ik dweep met ze, weet je dat? Bij gebrek aan eigen heldendom stort je jezelf op andere helden. Bij gebrek aan een eigen identiteit loop je anderen achterna. Ik loop jou ook achterna. Nooit gemerkt?
Jeugdige onbezonnenheid tegenover een volwassen bitterheid. Over een maand ben je weg, dan is het over. Uit het oog - uit het hart, wat je niet ziet is er niet.
Kom langs, ik wil zien waartegen ik praat. De leugenachtigheid vanaf het gezicht is duidelijker dan vanaf de stembanden. Het is niet de spiegel, die hangt recht. Het zijn de kasten, die staan scheef.
Waarom belde je eigenlijk? Overmoedig geworden?
De mobiele telefoon als eerste levensbehoefte, ik heb ergens iets gemist. De zapcultuur is achterhaald, het moderne leven voltrekt zich reactief. Ply with reply, play with replay. Beter dan toen wordt het niet. Het was mooi, laten we het dan ook mooi houden. Jouw uitnodiging is niet meer dan een dagje Artis. Ga daar dan ook heen, zoek daar je eigen voorbeelden maar. Nieuwsgierigheid in plaats van oprechte interesse. Ik heb niets aan kijkers, ik moet een koper hebben. Het is goed, laten we het dan ook goed houden. Beter dan nu wordt het niet.
Liefje, je moet me niet bellen en al helemaal niet op zaterdagochtend. Niets doen wanneer er veel is te doen is lekker. Niets doen wanneer je niets hebt te doen is verveling. Thanks for reminding me, nu is mijn hele weekend naar de kloten. En bedankt.