Eén maart is complimentendag. Volgens de wiki is één maart ook automutilatiedag maar daar wil ik het nu niet over hebben. Obesitas is ook automutilatie, om maar een voorbeeld te noemen. Het moet wel noemenswaardig zijn.
In het bedrijfsrestaurant kwam ik Kamerplant tegen. Kamerplant kan en doet niet veel, maar ze is wel handig en door haar fysieke aanwezigheid een sfeerverhogend aspect. Zittend op haar bureau, staand voor de kast of liggend in de vensterbank, ik kan er uren naar kijken. Als je het maar op tijd water geeft dan heb je er jarenlang plezier van.
"Héééé!" deed Kamerplant.
Ze liep er - zoals gewoonlijk - goed gekleed bij. Tijd voor een compliment.
"Deze jurk staat je borsten ontzettend goed," zei ik tegen Kamerplant.
Kamerplant lolde.
Ik leerde Kamerplant kennen bij een of andere interne vaardigheidstraining. In die tijd verzorgde mijn werkgever nogal wat van die trainingen - opleidingsbudget is aftrekbaar van de winst voor belasting. De werkgever had last van mijn onaangepast gedrag, daarom moest ik er naartoe. Kamerplant wist niet zo goed wat voor werk ze wilde doen, daarom moest zij er naartoe. Ze moest op zoek naar haar talent. Ik was niet op zoek naar mijn talent, ik wilde slechts leren het op de juiste manier te gebruiken.
Bij de vaardigheidstraining kregen we pen en papier en moesten we alles opschrijven waar we goed in waren.
"Ik heb niet zoveel opgeschreven," zei Kamerplant toen ze aan de beurt was.
"Je hebt niet zoveel opgeschreven," zei de vaardigheidstrainee.
"Nee," zei Kamerplant.
"Maar kun je iets opnoemen waar je goed in bent?" vroeg de vaardigheidstrainee.
"Ik ben goed in bed," zei Kamerplant toen.
Ik lolde.
Sindsdien mail ik met Kamerplant. Kamerplant is getrouwd met een trucker. Een trucker is altijd blij als hij weer thuis is.
"Kijk uit tegen wie je het zegt," zei Kamerplant toen ze eindelijk was uitgelold, "je hebt zo een dreun te pakken."
Of een ontslagbrief, dacht ik er achteraan. Er lopen hier nogal wat tere zieltjes rond. Eén seksueel getinte opmerking of mail en via de manager, personeelszaken en de beveiliging mag je oneervol door de achterdeur naar buiten. Vooral laten lopen dus.
"Alles goed?" vroeg ik terwijl we naar de uitgang liepen.
Nog meer natuurlijk verloop. De kamerplant moet weg van de afdeling, terug naar de woning.
"Over een maand hoor ik het officieel met papieren enzo maar ze hebben het gisteren al verteld."
Reorganisatorisch begrijpelijk, er is op de werkvloer veel verborgen werkloosheid en zij is er één van. Bedrijfstechnisch discutabel. De beste motor voor je bedrijf is een leuk en handig wijf.
"We blijven wel mailen, hé?" eindigde ze.
Na de lunch ging ik buiten staan roken. De Marokkaanse met de met dikke zwarte lijnen omrande ogen keek me lang aan - langer dan nodig. Zoekt ze een plant? Ze blies rook uit in mijn richting.
Onaangepast gedrag. Ik zal het maar als een compliment opvatten.