Het pak yoghurt gaat terug naar waar ze vandaan kwam. Op haar oude afdeling 'was toevallig een vacature'.
"Ze heeft meer ballen dan jij," zegt de trainee, "zij gaat gewoon terug."
Daar heeft ze een punt.
De trainee heeft ook ballen. Grote ballen. De trainee is de enige die oprecht geïnteresseerd vraagt naar mijn doen en verlaten.
We lunchen samen. De rest van de collega’s heeft het te druk met belangrijk om tijd te besteden aan zoiets banaals als eten. Ik heb ook belangrijk maar ik wacht op te laat. De jaarlijkse beoordeling komt eraan. Je moet ze munitie geven, anders gaan ze uit zichzelf schieten.
Verderop zit Janine. Terwijl de trainee praat kijk ik naar Janine. Ik hou niet van grote ballen.
Kamerplant was uitgenodigd op de bruiloft van Janine. Ze liet een foto van de tweede mooiste dag van het leven van Janine zien.
"Sorry dat ik het zeg maar het is écht een leuke vent," zei ze daarover.
Geen wereldschokkend logmateriaal maar zo is de cirkel rond en kan ik mijn aandacht op andere zaken richten. Werk schept voorwaardelijke verbanden. Verslavingen zijn onvoorwaardelijk.