Slet

"Hoe oud ben je eigenlijk?"

Rare openingszin. Gaat het om mijn leeftijd? Ik kijk haar recht aan.
"Zeg het zelf maar."

Ze mag niet drinken in combinatie met haar medicijnen. Ze wil geen bier meer.
"Daar word ik dik van. Ik wil whiskey."
Ik pak de fles, zet een glas voor haar neer en schenk het halfvol. Puur, zonder ijs, gooit ze het goedje naar binnen. Ik geniet. Van dit moment, van haar. Refill. Replay. Het is al ver in de ochtend wanneer we, tram- en zonlichtontwijkend, naar haar huis fietsen. Naar haar bed fietsen. Is het haar bed?

Sms.
"Wat een mooie vrouw is dat."
Hoe weet zij dat nou? Ik heb haar alleen haar telefoonnummer gegeven. Nog meer lesbische geneugten? Wat gebeurt er allemaal? Wat wordt er achter mijn rug om geregeld? Wie zit er achter wie aan? Ik raak het overzicht kwijt.

Ze nodigt me uit voor haar verjaardag. Telefoonnummer, adres, alles erop en eraan. Ik herlees de mail. Het staat er echt. Ik loop achter mijn bureau vandaan naar het rookhok en steek een sigaret op. Na drie minuten ben ik alweer terug en ik lees de mail nogmaals.
"Ik weet dat ik je overrompel. Nee heb ik, ja kan ik krijgen."
Lef of naïef? Blind vertrouwen, dat wel. Dat doet het hem. Ik reply en onthul mijn identiteit. Fokkit.

Tegen de avond worden we wakker. Ik zit onder de schrammen. Haar nagels hebben banen getrokken over mijn lichaam. Op verscheidene plaatsen staan afdrukken van haar tanden. Ze vraagt of zij dat heeft gedaan. Ik knik. Ze weet er niets meer van. Ze moet compleet van de wereld zijn geweest.

Lokaas, een jager en een prooi, dat is duidelijkheid.

Ze mailt dat ze in de buurt is. Donderdagavonddeals worden donderdag overdag gemaakt. Ik reply mijn stereotiepe tekst: de naam van een kroeg en een tijd. Eerder maakten we de afspraak dat we niet zouden gaan daten maar zouden kennismaken. Dat klinkt een stuk minder pretentieus. Ik hoef maar één biertje te wachten. Valt mee. Haar gezicht biedt zich vragend aan. Ik beantwoord haar wangen. We maken kennis.

Ze vertelt over de seroxat. De seroxat die haar huiduitslag veroorzaakt. Het manisch gedrag. Het niet meer mogen drinken. Het zoeken naar lijfelijke bevestiging omdat er geen andere bevestiging meer is. De seroxat die haar frigide maakt. Het zoeken dat haar nymfomaan heeft gemaakt.

Mijn zorgvuldig aangebrachte scheiding van werelden vertoont scheuren. Het wordt verwarrend wanneer de werelden samenkomen en de verhaallijnen door elkaar gaan lopen. De fabriek rolt het privéleven binnen, het privéleven rolt het www binnen en gezamenlijk rollen ze de kroeg binnen. Derdegraads vergelijkingen hebben geen unieke oplossing.

Ze is mooi. Type PJH. Tenger lichaam. Kleine borstjes. Gitzwart haar.
"Geverfd?" vraag ik.
Ze schudt haar hoofd. Grote, stralende, maar ook venijnige ogen. Hier moet je geen ruzie mee krijgen. Dit zijn ogen die vuur kunnen spuwen. Dit zijn dodelijke ogen. Haar lach ontbloot een perfecte rij tanden. Gefascineerd kijk ik haar aan. Ze wordt verlegen en slaat haar ogen neer. Wat doet ze met zo’n koppie en zo’n lichaam op het www? Ook ik verval in clichés. En un momento dado staat ze op en loopt naar de wc. Gezichten draaien zich om en kijken haar na: de barkeepers, de jongens naast ons, de mannen bij de deur. In plaats van haar na te kijken bekijk ik de veranderende gelaatsuitdrukkingen op de gezichten van haar voyeurs. Ogen vernauwen zich. Lippen worden bevochtigd. Een hand verdwijnt in een broekzak. What’s a pretty girl like you doin’ in a place like this?

Ik denk aan onze nachten samen. Of beter, dagen. Want ’s nachts drinken we. Ik denk aan haar lust, aan haar orgasmes. Hoezo frigide. Het verbaast haarzelf nog het meest. Ze vertelt verder. Dat ik niet de enige ben. Ik kijk naar de onaangeroerde condoomverpakking op het kastje naast haar bed, verborgen tussen asbak, wekker, sigaretten en medicijnen. Russisch roulette. Ik win toch nooit wat. Ik schuif mijn arm onder haar billen en trek haar bovenop me. Ze komt omhoog, recht haar rug en streelt de rode striemen op mijn buik.
"Sorry."
Ik antwoord door haar billen vast te pakken. Ze zet haar handen op mijn gehavende borst, spreidt haar benen en laat zich langzaam zakken.

Lokaas in het ene stuk, jager in een ander stuk, prooi in weer een ander stuk. Aangenomen en aangemeten rollen. De aangenomen rol is zelfbepaald. Maar over wat je aangemeten wordt heb je geen zicht. Geen controle. Je wordt niet geregisseerd. Je wordt gemanipuleerd. In die zin ben ik zelf ook niet clean. Ik stop haar ook in een rol die haar ontgaat.

Makkelijk gesprek. We gaan verder waar de logs ophouden. Bier en sigaretten. Dat maakt het ook makkelijk. Roddelen, natuurlijk. Even de weblogsoap doornemen. Wie heb je allemaal ontmoet. Ik maak een interne vertaalslag. Wie heb je allemaal geneukt. Ze noemt man en paard zonder iemand af te vallen. Ze praat graag. En veel. Ik zeg eigenlijk weinig. Ze vraagt ook weinig. Ik kan veel vertellen zonder iets te zeggen maar ik laat haar de eer. Ik luister graag. En goed. Ik bestel het bier. Dat moet ook gebeuren. Het is geen versierdate dus ik ga me niet inhouden qua drankgebruik. Trouwens, al was het wel een date met het oog op meer dan zou ik me nog niet inhouden. Inhouden leidt tot onthouding, inhoud tot onthouden. Ik wil haar onthouden. Ik drink en kijk naar haar gezicht. Haar ogen, ogen om in te verdrinken. Haar mond, het bewegen van haar lippen. We gebruiken dezelfde lippenbalsem. Dat schept een band. Lippen zijn gevoelig. Onderschatte erogene zone. Zullen onze lippen vriendjes worden? Mijn etensloze maag werkt mee, de alcohol vloeit soepel. Ik begin te smelten. De flow is daar.

Ik begin verliefd te worden. Verwarring. Ik voel me op mijn gemak, misschien is dat het. Ik voel me niet snel op mijn gemak. Ik moet mijn gemoedstoestand niet verwarren met verliefdheid.

Ik corrigeer een zin. Ze is niet mooi. Ze is bloedmooi.

Ik moet opschieten, om acht uur moet het café open zijn. Eten komt vannacht wel. Of niet. Ik vermoed dat ze slaapt. Ik leg de lakens over haar heen en loop naar haar douche. De zeep bijt. Ze heeft me getekend. Dit is beter dan een trouwring. De douchedeur gaat open en ze strompelt naar binnen. Verbaasd kijk ik haar aan. Ze slaat haar armen om me heen, ik draai haar rug naar de hete straal water. Ze kijkt me aan, maakt een arm los, beweegt haar hand naar boven en veegt de slaap uit mijn ogen. Een verlegen meisjesglimlach, ze slaat haar ogen neer. Nu weet ik het zeker. Ik wil je. Voor mij alleen. Ik ga je genezen. Ik ga je gelukkig maken.

Ik verwar mijn eigen dubbelrol. Dit moet even zonder alcohol. Ik reply.
"Leg straks maar uit, 19.00 uur koffie."
Repeterend nuchter. Uitvoerig dronken.

Ze pakt haar mobieltje.
"Vind je het goed als mijn huisgenoot ook komt?"
De beschermengel wordt opgeroepen en is opvallend snel ter plaatse. Begroetingsrituelen. Ik open mijn barkeeperoog en focus op de lichaamstaal. Dit is iets meer dan een huisgenoot. Dan zoenen we niet. Van mij krijgt ze dus geen vochtige lippen. Ze staat op voor een nieuwe urinelozing. Van bier drinken worden haar lippen blijkbaar wel vochtig. De beschermengel buigt zich voorover en fluistert iets in mijn oor. Ik bestel drie bier en reken mijn roze bril af.

"Je vindt me dus een slet."
Ik zwijg.
"Zeg het dan!"
Ik gooi mijn zoveelste jutter naar binnen en kijk haar weer aan.
"Zeg dat ik een slet ben en je ziet me nooit meer terug."
Ik probeer na te denken maar het lukt me niet meer. Mijn gedachten zijn vertroebeld. Door gebrek aan eten, door oververmoeidheid, door de drank. Door haar. Hoe meer ik probeer haar te vergeten, hoe meer ik drink. Hoe meer ik drink, hoe sterker haar aanwezigheid in mijn hoofd. Ik kan aan niets anders meer denken. Ik zie alleen maar haar lichaam voor me. Haar lichaam, bedekt met het lichaam van een man. Haar lichaam, verborgen onder talloze mannenlichamen. Haar lichaam, dat de pompende bewegingen van het mannenlichaam opvangt. Een ja-knikker tussen haar opgetrokken knieën. Haar lichaam, wijdbeens gespreid, dat de pompende bewegingen van het mannenlichaam ontvangt, kanaliseert en ontkracht. De stilvallende ja-knikker die zijn zaad als vers geronnen olie haar ingewanden injaagt. Zaad, de olie van haar nymfomanie. De dood van mijn euforie.

Euforie is een verslavend gevoel. Verslaving leidt tot ongeremde drang. De drang naar meer. De ongeremde euforie maakt overmoedig. Verandert in hoogmoed. Hoogmoed, de aanzet tot de onherroepelijke val.

De vrije val naar het niets. Exit verslaving. Enter vrijheid. Terug naar de totale leegte.

Het niets betekenen . Het niets willen. Het niets zijn.

Pool

"Alles goed?"

Als je niets te zeggen hebt, zeg dan ook niets en laat me met rust.

Happy people have no stories. We zitten in Festina Lente. We hebben lol. We eten. We praten. We drinken. We lachen. We flirten. We teasen. We hebben geen verhalen. We verhalen. We verhalen de schade. We halen elkaar. We bereiken elkaar. Schuldgevoelens. We betalen elkaar.

Bloedarmoede bij de bloedzuigers. Zijn we in de winter scherper? Gebrek aan inspiratie is gebrek aan uitlokking. Laten we blij zijn dat iedereen de zon opzoekt. Laat iedereen zich maar vergapen aan het lonkend vlees. Levert weer mooie verhalen op. Voorlopig hebben we hier het rijk alleen. Het wordt overzichtelijker. Het walgelijk bezitterige. Kutkatten. Kutkind.

Ik bied haar een kamer aan. In mijn huis. Niet om haar te helpen. Om mezelf beter te voelen.

Ik zoek de rust van het poolcafé op. Lege tafels. Een lege bar. Rust. De zon schijnt. Terrassen lopen vol. Ik loop naar binnen. Ik bied Holloog naast me wat te drinken aan. Ik wacht op wat gaat komen. Ik wacht op wat er nog meer naar binnen komt. Komt Niet. Kwam.

Nooit achter een boot aanzwemmen. Het café induiken en wachten op de volgende afvaart. Vanwaar die haast? Ik drink te snel.

Eentje linksaf, de andere twee rechtsaf. Is dit in scène gezet? Ze pakt mijn hand. Of ik pakte de hare. Wat is het verschil? Het maakt niet uit. Niet meer. Ze trilt. Van spanning. Zo lang heeft ze hier op gewacht. Eindelijk. Genieten van momenten zei je toch? Hier is je moment. Haar moment is daar.

Vier uur thuis. Vier uur slaap. Vier uur werken. Twee gebakken vissen en date één. Nog vier uur werken. Fiets pakken en ik zit er alweer.

"Je bent vroeg."

Misschien vind ik jou ook wel leuk. Zonder te vragen zet ze de eerste neer. Na de tweede begin ik te praten. Na de derde haal ik date twee op. Na de vierde word ik rustig. Na de vijfde ben ik te laat voor mijn volgende afspraak. Na de zesde bel ik date drie op. Na de zevende ben ik een lul. Na de achtste loop ik Vertigo binnen en bestel nummer negen en tien. Wie had het over eten? Na het dozijn vol te hebben gemaakt fietsen we terug naar het poolcafé. Ik ben eindelijk wakker. Tapas dan maar. Ik kijk naar het universiteitsgebouw aan de overkant en ik schiet vierentwintig uur terug in de tijd. Zij schiet vijf jaar terug in de tijd.

"Stel."
"..."
"Wil jij de vader worden?"

De bruidegom komt langs. Op zoek naar een slaapplaats. Sorry knul. Ik slaap ergens anders.

Lange incubatietijd. Ik heb veel bedenktijd nodig. Teveel. De tegenpartij haakt af. De tegenpartij houdt niet van twijfelaars. Van besluitlozen. Je ziet het verkeerd. Ik heb al lang besloten. Ik denk slechts over mijn besluit na. De keuze ligt al vast. Lag al vast. De uitkomst staat bij voorbaat vast. Ik heb je verteld dat ik rekenaar ben.

"Alles kut?"

Was het maar zo. De zon is lekker maar het moet niet te lang duren. Straks ga ik er nog in geloven ook. Ik zoen Potje achter de bar. Ik ken haar. Ik ga alleen naar cafés waar ik het personeel ken. Die naaien me niet. Bij anderen weet je het maar nooit.

Niet hier en daar een bui. Nee. Dat niet. Af en toe laat de zon zich zien. Beter. De zon in de gedaante van anderhalve meter passie. Niet te vaak. Dan word je immuun.

De eerste keer is niet de beste keer. Mensen verwarren spanning met kwaliteit. Een goede plaat geeft ook pas na talloze draaiuren zijn geheimen prijs. Ik wil talloze draaiuren met je doorbrengen. Draaibeurten. Ik blijf om je heen draaien. Van alle kanten ga ik je bekijken. Bewaar je geheimen. Bewaar je orgasmes. Voor later. Anders verlies ik mijn interesse. Mijn aandacht. Meer wijn, meer aandacht. En maak de wc even schoon. Gewoon. Beetje normen en waarden, kleintje.

Hij is niet thuis. Of we meegaan. Gaan jullie maar, ik kijk wel. Het kutkind zegt hetzelfde. Ze kijkt ook liever. Een klaarkomende vrouw is mooi.

Ik ben allergisch voor katten. Toch aai ik haar. Ik wil bij Teiltje in het mandje. "Neuken?" Ik ben wel eens subtieler geweest.

Zelf initiatief nemen werkt niet. Heeft nooit gewerkt. Zal niet werken. Kom daarom maar naar mij toe. Dat werk. Dat werkt. Ze kwam. Ze komt klaar. Ik steek een sigaret op. "Mag ik er ook één?" Ik geef haar mijn sigaret en sla mijn armen om haar heen.

Het wordt tijd mijn eigen woorden te lezen. Het geschreven woord. Zwart op wit. Te lezen en te begrijpen. Mezelf te zien. De spiegel. Was het echt zo erg? Ik zie alleen de littekens. Ik heb anderen nodig om de rest te zien. Om mij de rest te laten zien.

Ze stoot haar wijn om. Zenuwachtig? Ik stop met bier en stap over op de wijn. Zoent lekkerder. We zijn met z’n drieën. Wie zoent er straks met wie? Wie slaapt er bij wie? Of zullen we gewoon niet gaan slapen. We kunnen kijken. Naar elkaar. Ik sport niet. Ik spot.

Ik krijg de smaak te pakken. Afspreken is leuk. Hangt natuurlijk wel van het gezelschap af. Ik moet het anders formuleren. De afspraken zijn leuk want het gezelschap is goed.

Ze wordt hees. Vaag dronken meisje. Lief meisje. Leuk meisje. Ze doet een poging het café schoon te maken. Ik doe een poging in haar bed te belanden. Twee uur later. Ik ben in de berm beland. Ik schop de fiets van me af. Controleer mijn knieën. Dronken mensen breken nooit wat. Laat staan het ijs.

Het ijs is gesmolten.