Slet

"Hoe oud ben je eigenlijk?"

Rare openingszin. Gaat het om mijn leeftijd? Ik kijk haar recht aan.
"Zeg het zelf maar."

Ze mag niet drinken in combinatie met haar medicijnen. Ze wil geen bier meer.
"Daar word ik dik van. Ik wil whiskey."
Ik pak de fles, zet een glas voor haar neer en schenk het halfvol. Puur, zonder ijs, gooit ze het goedje naar binnen. Ik geniet. Van dit moment, van haar. Refill. Replay. Het is al ver in de ochtend wanneer we, tram- en zonlichtontwijkend, naar haar huis fietsen. Naar haar bed fietsen. Is het haar bed?

Sms.
"Wat een mooie vrouw is dat."
Hoe weet zij dat nou? Ik heb haar alleen haar telefoonnummer gegeven. Nog meer lesbische geneugten? Wat gebeurt er allemaal? Wat wordt er achter mijn rug om geregeld? Wie zit er achter wie aan? Ik raak het overzicht kwijt.

Ze nodigt me uit voor haar verjaardag. Telefoonnummer, adres, alles erop en eraan. Ik herlees de mail. Het staat er echt. Ik loop achter mijn bureau vandaan naar het rookhok en steek een sigaret op. Na drie minuten ben ik alweer terug en ik lees de mail nogmaals.
"Ik weet dat ik je overrompel. Nee heb ik, ja kan ik krijgen."
Lef of naïef? Blind vertrouwen, dat wel. Dat doet het hem. Ik reply en onthul mijn identiteit. Fokkit.

Tegen de avond worden we wakker. Ik zit onder de schrammen. Haar nagels hebben banen getrokken over mijn lichaam. Op verscheidene plaatsen staan afdrukken van haar tanden. Ze vraagt of zij dat heeft gedaan. Ik knik. Ze weet er niets meer van. Ze moet compleet van de wereld zijn geweest.

Lokaas, een jager en een prooi, dat is duidelijkheid.

Ze mailt dat ze in de buurt is. Donderdagavonddeals worden donderdag overdag gemaakt. Ik reply mijn stereotiepe tekst: de naam van een kroeg en een tijd. Eerder maakten we de afspraak dat we niet zouden gaan daten maar zouden kennismaken. Dat klinkt een stuk minder pretentieus. Ik hoef maar één biertje te wachten. Valt mee. Haar gezicht biedt zich vragend aan. Ik beantwoord haar wangen. We maken kennis.

Ze vertelt over de seroxat. De seroxat die haar huiduitslag veroorzaakt. Het manisch gedrag. Het niet meer mogen drinken. Het zoeken naar lijfelijke bevestiging omdat er geen andere bevestiging meer is. De seroxat die haar frigide maakt. Het zoeken dat haar nymfomaan heeft gemaakt.

Mijn zorgvuldig aangebrachte scheiding van werelden vertoont scheuren. Het wordt verwarrend wanneer de werelden samenkomen en de verhaallijnen door elkaar gaan lopen. De fabriek rolt het privéleven binnen, het privéleven rolt het www binnen en gezamenlijk rollen ze de kroeg binnen. Derdegraads vergelijkingen hebben geen unieke oplossing.

Ze is mooi. Type PJH. Tenger lichaam. Kleine borstjes. Gitzwart haar.
"Geverfd?" vraag ik.
Ze schudt haar hoofd. Grote, stralende, maar ook venijnige ogen. Hier moet je geen ruzie mee krijgen. Dit zijn ogen die vuur kunnen spuwen. Dit zijn dodelijke ogen. Haar lach ontbloot een perfecte rij tanden. Gefascineerd kijk ik haar aan. Ze wordt verlegen en slaat haar ogen neer. Wat doet ze met zo’n koppie en zo’n lichaam op het www? Ook ik verval in clichés. En un momento dado staat ze op en loopt naar de wc. Gezichten draaien zich om en kijken haar na: de barkeepers, de jongens naast ons, de mannen bij de deur. In plaats van haar na te kijken bekijk ik de veranderende gelaatsuitdrukkingen op de gezichten van haar voyeurs. Ogen vernauwen zich. Lippen worden bevochtigd. Een hand verdwijnt in een broekzak. What’s a pretty girl like you doin’ in a place like this?

Ik denk aan onze nachten samen. Of beter, dagen. Want ’s nachts drinken we. Ik denk aan haar lust, aan haar orgasmes. Hoezo frigide. Het verbaast haarzelf nog het meest. Ze vertelt verder. Dat ik niet de enige ben. Ik kijk naar de onaangeroerde condoomverpakking op het kastje naast haar bed, verborgen tussen asbak, wekker, sigaretten en medicijnen. Russisch roulette. Ik win toch nooit wat. Ik schuif mijn arm onder haar billen en trek haar bovenop me. Ze komt omhoog, recht haar rug en streelt de rode striemen op mijn buik.
"Sorry."
Ik antwoord door haar billen vast te pakken. Ze zet haar handen op mijn gehavende borst, spreidt haar benen en laat zich langzaam zakken.

Lokaas in het ene stuk, jager in een ander stuk, prooi in weer een ander stuk. Aangenomen en aangemeten rollen. De aangenomen rol is zelfbepaald. Maar over wat je aangemeten wordt heb je geen zicht. Geen controle. Je wordt niet geregisseerd. Je wordt gemanipuleerd. In die zin ben ik zelf ook niet clean. Ik stop haar ook in een rol die haar ontgaat.

Makkelijk gesprek. We gaan verder waar de logs ophouden. Bier en sigaretten. Dat maakt het ook makkelijk. Roddelen, natuurlijk. Even de weblogsoap doornemen. Wie heb je allemaal ontmoet. Ik maak een interne vertaalslag. Wie heb je allemaal geneukt. Ze noemt man en paard zonder iemand af te vallen. Ze praat graag. En veel. Ik zeg eigenlijk weinig. Ze vraagt ook weinig. Ik kan veel vertellen zonder iets te zeggen maar ik laat haar de eer. Ik luister graag. En goed. Ik bestel het bier. Dat moet ook gebeuren. Het is geen versierdate dus ik ga me niet inhouden qua drankgebruik. Trouwens, al was het wel een date met het oog op meer dan zou ik me nog niet inhouden. Inhouden leidt tot onthouding, inhoud tot onthouden. Ik wil haar onthouden. Ik drink en kijk naar haar gezicht. Haar ogen, ogen om in te verdrinken. Haar mond, het bewegen van haar lippen. We gebruiken dezelfde lippenbalsem. Dat schept een band. Lippen zijn gevoelig. Onderschatte erogene zone. Zullen onze lippen vriendjes worden? Mijn etensloze maag werkt mee, de alcohol vloeit soepel. Ik begin te smelten. De flow is daar.

Ik begin verliefd te worden. Verwarring. Ik voel me op mijn gemak, misschien is dat het. Ik voel me niet snel op mijn gemak. Ik moet mijn gemoedstoestand niet verwarren met verliefdheid.

Ik corrigeer een zin. Ze is niet mooi. Ze is bloedmooi.

Ik moet opschieten, om acht uur moet het café open zijn. Eten komt vannacht wel. Of niet. Ik vermoed dat ze slaapt. Ik leg de lakens over haar heen en loop naar haar douche. De zeep bijt. Ze heeft me getekend. Dit is beter dan een trouwring. De douchedeur gaat open en ze strompelt naar binnen. Verbaasd kijk ik haar aan. Ze slaat haar armen om me heen, ik draai haar rug naar de hete straal water. Ze kijkt me aan, maakt een arm los, beweegt haar hand naar boven en veegt de slaap uit mijn ogen. Een verlegen meisjesglimlach, ze slaat haar ogen neer. Nu weet ik het zeker. Ik wil je. Voor mij alleen. Ik ga je genezen. Ik ga je gelukkig maken.

Ik verwar mijn eigen dubbelrol. Dit moet even zonder alcohol. Ik reply.
"Leg straks maar uit, 19.00 uur koffie."
Repeterend nuchter. Uitvoerig dronken.

Ze pakt haar mobieltje.
"Vind je het goed als mijn huisgenoot ook komt?"
De beschermengel wordt opgeroepen en is opvallend snel ter plaatse. Begroetingsrituelen. Ik open mijn barkeeperoog en focus op de lichaamstaal. Dit is iets meer dan een huisgenoot. Dan zoenen we niet. Van mij krijgt ze dus geen vochtige lippen. Ze staat op voor een nieuwe urinelozing. Van bier drinken worden haar lippen blijkbaar wel vochtig. De beschermengel buigt zich voorover en fluistert iets in mijn oor. Ik bestel drie bier en reken mijn roze bril af.

"Je vindt me dus een slet."
Ik zwijg.
"Zeg het dan!"
Ik gooi mijn zoveelste jutter naar binnen en kijk haar weer aan.
"Zeg dat ik een slet ben en je ziet me nooit meer terug."
Ik probeer na te denken maar het lukt me niet meer. Mijn gedachten zijn vertroebeld. Door gebrek aan eten, door oververmoeidheid, door de drank. Door haar. Hoe meer ik probeer haar te vergeten, hoe meer ik drink. Hoe meer ik drink, hoe sterker haar aanwezigheid in mijn hoofd. Ik kan aan niets anders meer denken. Ik zie alleen maar haar lichaam voor me. Haar lichaam, bedekt met het lichaam van een man. Haar lichaam, verborgen onder talloze mannenlichamen. Haar lichaam, dat de pompende bewegingen van het mannenlichaam opvangt. Een ja-knikker tussen haar opgetrokken knieën. Haar lichaam, wijdbeens gespreid, dat de pompende bewegingen van het mannenlichaam ontvangt, kanaliseert en ontkracht. De stilvallende ja-knikker die zijn zaad als vers geronnen olie haar ingewanden injaagt. Zaad, de olie van haar nymfomanie. De dood van mijn euforie.

Euforie is een verslavend gevoel. Verslaving leidt tot ongeremde drang. De drang naar meer. De ongeremde euforie maakt overmoedig. Verandert in hoogmoed. Hoogmoed, de aanzet tot de onherroepelijke val.

De vrije val naar het niets. Exit verslaving. Enter vrijheid. Terug naar de totale leegte.

Het niets betekenen . Het niets willen. Het niets zijn.