Niagara (9)

De metro reed vandaag keurig op tijd. Er was een verjaardag en we gingen zoenen. Ik kreeg zelf ook een fles drank maar dat zag ik pas toen tegen mij werd verteld dat het pakje dat eenzaam op de hoek stond voor mij bestemd was. Zwart, wit en grijs. Ik wil er een rode Amerikaanse koelkast bij. Op de vloer zwart/wit geblokt. TL-balk aan het plafond? Zij fietst er een uur over, ik drie kwartier. Dat is drie kwartier te lang. Sommige dingen moeten nu eenmaal eens gebeuren. Er zijn er nog vier verborgen, ik weet nog geen andere naam, dat is eigenlijk het probleem. Mijn ogen waren rood van alle rotzooi die er langs de weg door de lucht heen zweeft. Kraan standaard, stop ook, handvatten ook. Ja, het is handvatten, niet handvaten. Ze komt langs om te meten. Geen inbouwapparatuur, een vaatwasser is het meest onzinnige keukengerei. Acht vierkante meter puin, de ruimte symboliseert hoop. Een hangtoilet maakt makkelijker schoon. Een kunstgebit ook. Laatste keer de twee studentjes. De Marokkaanse is het mooist, de Turkse het leukst. Mooier en leuker dan het autochtone verwende, trage en lelijke. Klagen en internetten, daar zijn ze wel goed in. Alweer Utrecht. Ze beaamt mijn woorden, hier verzuip je in het aanbod. Je moet de mens niet laten kiezen. De horren zijn geplaatst, de eerste mugvrije zomer komt eraan. Veel scooters onderweg, op het kruispunt verderop is er eentje doodgereden. Dat is goed. Het Chineesje de genadeklap gegeven, geen kleintje ook. Dat is beter. En publiek afwijzen zonder woorden, ze sprak nog toen ik mezelf al had omgedraaid. De mailterreur is ongeopend verwijderd. Ik ben een mundoman. Alleen met Afrikanen heb ik niets. Ze hebben ook niets. Mijn vaste forum trapt op de rem en sluit de essentiële topics. Vrouwelijk geslachtdeel met een grote k en een uitroepteken. Drie heerlijke linkdumpers erbij. Verzuipen, ja, verzuip maar. Het hoofd festivalklaar, nog een maandje voor de minimaal benodigde bescherming. Dat is het best. Ik knik en zeg dat ik het begrijp maar ik begrijp er geen moer van. Deal gemaakt met de blaaskaak. Over twee jaar volgt de volgende klapper, we gaan de pers halen. Ik zet in. Hoog. De openbare bibliotheek zoekt personeel. Ik zoek een plaats maar ik kijk niet goed. Uit. Hij was terug van vakantie en het was niet leuk geweest. Hij zegt dat ook gewoon. Geen gelul, geen poespas, gewoon eerder naar huis gekomen en de computer aangezet. Ik vind mensen pas leuk wanneer ze iets voor me kunnen betekenen. Azië wint vandaag in de metro, we lopen naar dezelfde supermarkt. Ze voelt het. Met seks beteken je iets voor elkaar. Het is geen roes, het is verdoving. Ik mag zijn auto lenen. Atchara heeft haar krullen eruit laten groeien en nu roodbruine stukken in het haar. Ze draait tegenwoordig kassa 1. In het rookhok stond een spijkerbroek. Toen mijn sigaret op was zag ik de rest pas. Na zeven jaar ging het uit. Ze vertelde er niet bij waarom. Zeven uur vliegen is niets wanneer je een breedbandaansluiting hebt. Zulke spijkerbroeken zou je niet uit mogen trekken. De vorige keer heeft ze een te klein shirt voor me meegenomen. We hadden naar het strand moeten gaan. Ik voel niets. Meer. Gestrand.

Appeltje eitje

En dus gaan we lunchen. Mijn vaste hoek, achterin, bij het raam. "Wil je niet met me gezien worden?" Ze schaterlacht. Eentje met gevoel voor humor. Op vrijdag heeft ze het haar in een staart, op maandag draagt ze het los. "Dat jij op zulke dingen let." Het is mijn barkeeperoog, het gaat vanzelf. "We vinden je een beetje zielig."

Geboren en getogen.

Drie hits is niet veel, de informatie meer dan genoeg. Squashen voor singles, categorie beginners, inclusief datum van inschrijving. Sherlock op de digitale weg, als je het niet wil vertellen dan zoek ik het zelf wel uit. Samen zweten in een afgesloten ruimte. Een squashzaal voor de één is een kelder voor de ander. Kippensoep en twee broodjes kaas.

Als ze me zielig vinden ga ik me daar naar gedragen ook. Geen foto’s. Trainingsjack, topje, zwarte pantalon. Het turkooizen truitje stonk zeker teveel naar rook.

Het is vrijdag, gebakken vis met tomaat. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Here we go again. Ze is niet geïnteresseerd in rauwe vis. Tomaat is goed voor je prostaat. Het vlees laat ik maar achterwege. Te groen. Aas is niet noodzakelijk, het zorgt er slechts voor dat ze sneller gaan bijten. Bijten zullen ze, hoe dan ook.

"Scheikunde." Ik vertel over het artikel dat ik vond. "Je hebt mijn naam gegoogled?!" Utrecht is niet verkeerd. Kleiner, overzichtelijker, minder grootsteedse eenzaamheid. Ik heb hier niets te verliezen.

Google. Earth.

Op hyves openbaart zich haar sociale leventje. Een nacht naar de klote maar een sociaal leven rijker, ook al ben ik geen deelgenoot. Iedereen bezit een mobiele telefoon en op hyves worden afspraken gemaakt. Jouw vrienden vertellen wel wie je bent. Ik moet denken aan een reclame, een huisfeest waarbij iedereen een mobiele telefoon aan het oor heeft, elkaar in de wandelgangen we bellen toesprekend. Het middel is doel geworden.

Ze danst. "Salsa." Gelegitimeerd aan elkaar zitten voor mensen die problemen hebben met toenadering zoeken. Groepszweten in een afgesloten ruimte, in Brabant noemen we het carnaval. Nederland kent geen danscultuur, het zit niet in onze genen. Alles is geïmporteerd, de polonaise het cultureel erfgoed. Salsadansen is voor mensen die trek hebben en niet weten wat honger is. Piece of cake. Restjes opwarmen is geen koken.

Een gedetacheerde, die is toch over een half jaar weer vertrokken. Ik wil met haar naar bed. Laat maar komen dat water, zo wil je later niet worden teruggevonden bij een archeologische inval. Archeologie is necrologie, daarom ben ik een voorstander van cremeren. Je krijgt groepskorting als je de hele familie meeneemt.

"Vriendin, vrouw, kinderen?" En dat in één zin. Ik pak twee pakjes camel en reken af. "Scharrel?" Nakomelingetje. Ik vraag of ze wil solliciteren. "Wanneer ga je stoppen met roken?"

Er zijn weddenschappen afgesloten.

Wanneer je beseft wat je kunt verliezen heb je het al verloren. Echt zielig is het pas wanneer je in afwachting bent van de klap, de klap niet komt maar ik in plaats daarvan één voor één je neusharen eruit trek.

Na de lunch rook ik een sigaret.

Photograf

Vlijmscherpe woorden. Ach ja, waar zijn ze gebleven?

Vrienden, waar zijn ze gebleven? Drinkerbroeders, waar zijn ze gebleven? Katers, waar zijn ze gebleven? Emoties, waar zijn ze gebleven? Zweepslagen, waar zijn ze gebleven? Nachtvlinders, waar zijn ze gebleven?

Geilheid, waar ben je gebleven? Overbodigheid, waar ben je gebleven?

Gewapend beton, schreef ik ooit.

Jij. Waar ben jij gebleven?