En dus gaan we lunchen. Mijn vaste hoek, achterin, bij het raam. "Wil je niet met me gezien worden?" Ze schaterlacht. Eentje met gevoel voor humor. Op vrijdag heeft ze het haar in een staart, op maandag draagt ze het los. "Dat jij op zulke dingen let." Het is mijn barkeeperoog, het gaat vanzelf. "We vinden je een beetje zielig."
Geboren en getogen.
Drie hits is niet veel, de informatie meer dan genoeg. Squashen voor singles, categorie beginners, inclusief datum van inschrijving. Sherlock op de digitale weg, als je het niet wil vertellen dan zoek ik het zelf wel uit. Samen zweten in een afgesloten ruimte. Een squashzaal voor de één is een kelder voor de ander. Kippensoep en twee broodjes kaas.
Als ze me zielig vinden ga ik me daar naar gedragen ook. Geen foto’s. Trainingsjack, topje, zwarte pantalon. Het turkooizen truitje stonk zeker teveel naar rook.
Het is vrijdag, gebakken vis met tomaat. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Here we go again. Ze is niet geïnteresseerd in rauwe vis. Tomaat is goed voor je prostaat. Het vlees laat ik maar achterwege. Te groen. Aas is niet noodzakelijk, het zorgt er slechts voor dat ze sneller gaan bijten. Bijten zullen ze, hoe dan ook.
"Scheikunde." Ik vertel over het artikel dat ik vond. "Je hebt mijn naam gegoogled?!" Utrecht is niet verkeerd. Kleiner, overzichtelijker, minder grootsteedse eenzaamheid. Ik heb hier niets te verliezen.
Google. Earth.
Op hyves openbaart zich haar sociale leventje. Een nacht naar de klote maar een sociaal leven rijker, ook al ben ik geen deelgenoot. Iedereen bezit een mobiele telefoon en op hyves worden afspraken gemaakt. Jouw vrienden vertellen wel wie je bent. Ik moet denken aan een reclame, een huisfeest waarbij iedereen een mobiele telefoon aan het oor heeft, elkaar in de wandelgangen we bellen toesprekend. Het middel is doel geworden.
Ze danst. "Salsa." Gelegitimeerd aan elkaar zitten voor mensen die problemen hebben met toenadering zoeken. Groepszweten in een afgesloten ruimte, in Brabant noemen we het carnaval. Nederland kent geen danscultuur, het zit niet in onze genen. Alles is geïmporteerd, de polonaise het cultureel erfgoed. Salsadansen is voor mensen die trek hebben en niet weten wat honger is. Piece of cake. Restjes opwarmen is geen koken.
Een gedetacheerde, die is toch over een half jaar weer vertrokken. Ik wil met haar naar bed. Laat maar komen dat water, zo wil je later niet worden teruggevonden bij een archeologische inval. Archeologie is necrologie, daarom ben ik een voorstander van cremeren. Je krijgt groepskorting als je de hele familie meeneemt.
"Vriendin, vrouw, kinderen?" En dat in één zin. Ik pak twee pakjes camel en reken af. "Scharrel?" Nakomelingetje. Ik vraag of ze wil solliciteren. "Wanneer ga je stoppen met roken?"
Er zijn weddenschappen afgesloten.
Wanneer je beseft wat je kunt verliezen heb je het al verloren. Echt zielig is het pas wanneer je in afwachting bent van de klap, de klap niet komt maar ik in plaats daarvan één voor één je neusharen eruit trek.
Na de lunch rook ik een sigaret.