10 March 2008

Welcome to Mexico, asshole

De beveiligingscamera staat bij de achteringang op een zes meter hoge paal. In de spiegeling van het raam maken we oogcontact. Haar gezicht is lang en wit en ze heeft een uitstekende kin. Je ontdekt elke dag nieuwe mensen, voor zover ze zich laten zien. Ik onderdruk de drang mijn gezicht naar haar toe te draaien en haar onderstel te keuren. De spiegeling is aantrekkelijk en scherp - genoeg. Er is niets mis met een tweedehandsje, let wel goed op de spanning van de bandjes. Ik heb haar niet eerder gezien, achter glas zijn mensen anders. Uitgewoond is ooit bewoond geweest.

Ze draagt een strak om haar bovenlichaam gespannen, felrood overhemd. De werkloze knoopjes zijn functioneel en bieden uitzicht op een vies groen gekleurd topje. Bij meisjes met zwart haar zijn alle kleurencombinaties mogelijk. Een broodje kaas is het meest genoten ontbijt. Sinds ik weer ontbijt rook ik twee sigaretten per dag minder. Het is niet het einde, het is wel het begin. Haar zwarte lokken zijn mooi maar te verzorgd, coupe haarlak. Lak is goed, maar niet in je haar. Als je alleen reist ontmoet je meer mensen. De vraag is of je op reis gaat om iemand te ontmoeten of dat je iemand ontmoet en daarom op reis gaat. Het hek is open van zeven uur ’s morgens tot zeven uur ’s avonds.

Als je na zeven uur ’s avonds weggaat mag je via de parkeergarage naar buiten. Het leuke van reorganisaties is dat wat er aan de ene kant wordt uitgeschopt aan de andere kant even snel naar binnenloopt. Waar zit de winst? Het is net als het opruimen van je uitpuilende kledingkast. Overjarig en verkleurd gaat in de witte container (schoenen graag apart) of stuur je naar een weeshuis in India. Dan zie je opeens hoeveel ruimte je hebt en je gaat shoppen. Een mens moet zichzelf belonen. Als vrienden vertrekken komt er ruimte voor nieuwe vrienden, ik heb vakantie als anderen met vakantie zijn. Je ontdekt elke dag nieuwe mensen, voor zover je het jezelf toestaat het te willen zien. Het hek is niet hoog, je klimt er gemakkelijk overheen.

Nieuw bloed is gewenst, de veranderingsweerstand van vastzittende oude garde zorgt voor een degelijk maar achterlijk bedrijf. Nee, de stank komt niet uit de airco. Het kan sneller dus volgens de economische wetten moet het sneller. Met 220 Volt op je kloten ben je nog niet vooruit te branden. Sinds ik weg ben uit het café is de omzet gestegen. Jonge honden, hongerige teven. Toch ben ik de beste die er ooit heeft gewerkt, waarmee hij bedoelt dat hij nog nooit zo’n toegewijde idioot heeft gezien. Daarnaast was ik de snelste, alleen op het verkeerde terrein. Verbittering is de verstikkingsdood van angstig leven.

In de parkeergarage mag je niet roken. Ze eet haar soep, snuit haar neus - van Indiase currysoep gaat je neus lopen - en controleert voor de derde keer haar mobiele telefoon. Mensen die je voor de voeten lopen, lopen in de weg. Een kneuzing is pijnlijker dan een breuk. Een blok aan je been is iemand die je beperkt in je ontwikkeling. Als je negen maanden lang je benen niet hebt gebruikt, dan moet je opnieuw leren lopen. Mentaal is dat zwaarder dan fysiek. Wat moet je met een schaamlipcorrectie terwijl je niets aan je rotkop doet? Ga maar terug naar je speeltuin, je bent niet klaar voor het grote werk. Door middel van een blok beton aan hun voeten ruim je iemand uit de weg. Er was ooit een feest, ik ben niet gegaan. Niet dat ik het heb gemist, it wasn’t me. Ik ben immuun geworden.

Strijd is van levensbelang, zonder strijd is er geen leven. Wat doen mensen in tijden van harmonie? Klagen, zeuren en zeiken. Ruzie maken met de buurman over een boom die in zijn tuin staat en waarvan de takken in jouw tuin hangen. Vervelend hè, al die bladeren. Horizonvervuiling veroorzaakt door aandachtsgeile opdringerigheid, kruipend en zuigend werken ze zichzelf naar binnen. Wees blij dat er een boom staat, dan weten de kinderen je te vinden als je de reorganisatie niet hebt overleefd. Zwaartekracht verliest het van geestelijke weerbaarheid. Een consensus van empathie, sympathie en necrologie. Ik koop niets voor je sympathie, we zullen vechten totdat je in het leven je meerdere erkent.

Ze staat op, pakt het dienblad en loopt weg. De camera draait en ik steek mijn tong uit.