Jenny drinkt warme chocomel, ik ga vreemd met koffie verkeerd.
"Wat lach je?" vraagt Jenny.
"Verderop zit een meisje uit onze groep met stokjes te eten."
Jenny draait zich om.
"Ik kan het net niet zien," zegt ze.
Aan de kom te zien heeft ze het eten van huis meegenomen, zulke kommen hebben ze hier niet.
"Vraag haar of ze volgende week ook voor jou eten meeneemt."
Jenny moet hard lachen om haar eigen grap.
"Ik heb haar na de eerste les gegoogled," zeg ik, "maar ik kon haar niet vinden."
De spleetogen tegenover me worden bol.
"Doe niet zo eng," zegt Jenny.
Google en Chinezen, dat is inderdaad geen goede combinatie.