Meten is weten

Morgen komt Herman. Herman is de meteropnemer. Omdat Herman morgen komt, haal ik een lapje door het huis. Je weet maar nooit wat ze zeggen. Het geweer kun je niet afpakken, je kunt wel de munitie verwijderen.

Herman komt één keer per jaar. Enige tijd nadat Herman is geweest, ontvang ik een afrekening. Eigenlijk is het een bijrekening, ik krijg altijd geld terug. Vorig jaar vertrouwden ze de meters niet meer, en Herman kwam terug. Hij wel.

Janneke kwam niet terug. De eerste keer dat Janneke hier was, was ook de laatste keer dat Janneke hier was. En Yuna kwam ook niet terug. De eerste keer dat Yuna hier was, was de laatste keer dat Yuna hier was. En de eerste keer dat Henk en Ingrid hier waren, was ook de laatste keer dat Henk en Ingrid hier waren.

Is het het huis? Aan het huis mankeert niets. De meters werden vervangen. Voor de zekerheid.

Anna kwam wel terug. Anna kwam een tweede keer - om haar spullen op te halen. En ook Marit kwam een tweede keer, ze was toevallig in de buurt en ze moest heel nodig naar de wc.

Ik haal een lapje door de wc, misschien wil Herman ook daar naar zijn geweer kijken.

Aan de meters mankeerde niets, vertelde de brief mij later. De uitslag was goed. Het is de bewoner, die moet worden vervangen.

Vermeend

Op het internet is niets wat het lijkt, dat mag intussen als bekend worden verondersteld. Als lifelogger moet je oppassen met het gebruik van namen. Een bekend logfenomeen is dat je personen waarover je schrijft niet bij hun echte naam noemt maar dat je ze voorziet van een koosnaam. Of een nickname of een scheldnaam, al naar gelang de situatie.

"Fatima, zullen we een keer gaan lunchen?" vroeg ik bij de koffiemachines.
Ik loop er al zo lang achteraan, het moest er maar eens van komen.
"Is dat een grap?" vroeg Fatima.

Toen ik 's morgens op de wc zat, had ik vergeten de deur af te sluiten. Een collega die de deur open deed, schrok van het ontlastend aangezicht, en slaakte een gil. Ik vond dat erg grappig. Toen ik weer op de afdeling kwam, vertelde iedereen het verhaal. Sommige grappen zijn maar één keer leuk.

Volgens de gemiddelde relatietherapeut moet je de routine doorbreken. Grappig is dat het juist een gebrek aan routine is dat de meeste relaties opbreekt. De routine doorbreken doe je door eens met iemand anders naar bed te gaan – of überhaupt met iemand naar bed te gaan. Het huwelijk, of het (on-)geregistreerd partnerschap, is een zakelijke en géén biologische overeenkomst.

Fatima droeg oorbellen die ik nog niet in mijn kerstboom zou hangen. Ik heb nooit een kerstboom maar als ik een kerstboom zou hebben dan zou ik ze er zeker niet in hangen. Het lijkt misschien vreemd om in de zomer aan een kerstboom te denken maar zo vreemd is dat niet. Net zoals bij kerst ben je in de zomer samen met familie of ga je samen met vrienden eten. Dus net zoals bij kerst ben je in de zomer aangewezen op vermeende dierbaren.

"Fatima, ik vroeg of je met me wil lunchen, niet of je met me wil trouwen," zei ik, "al behoort dat laatste ook tot de mogelijkheden."

Er zijn dagen dat je net zo goed thuis had kunnen blijven, zoals er levens zijn waarvan je denkt: was lekker binnen blijven zitten. Waar blijft de keuringsdienst voor baby's? Het geboortecertificaat van goedkeuring? Gecertificeerd mag je het leven instappen en zo niet: terug die ontsluiting in.

's Avonds is er op televisie een nieuwe serie en ik kijk. Ik kijk zelden televisie maar nu zijn er mooie meisjes in beeld. Ik kijk naar Halina, Kim en Carice. Dat zijn hun echte namen. In de serie heten ze Lara, Karen en Aya. Lara, Karen en Aya hebben hyves, facebook en linkedin. Multimediaal anaal.

"Fatima?" zei Fatima.

Een ander bekend logfenomeen is dat de personages buiten de logs een eigen leven gaan leiden. In de kroeg vertel ik bijvoorbeeld over Fatima. Fatima komt nooit in de kroeg. Iemand die altijd een pak draagt, verliest zonder het kostuum zijn glans, zoals een stripper mét kleding ook niet glimt. Fatima is een koosnaam - of een scheldnaam, al naar gelang de situatie.

1003

Het lijkt wel Sinterklaas.

Nu een cadeautje van mijn mailvriend. Iemand die jou zes keer mailt mag je een vriend noemen, toch?

Na Tokyo hieronder opnieuw een gesigneerd exemplaar maar ditmaal ook genummerd, want in beperkte oplage verschenen.

De zomerliefde gaat weer helemaal nergens over maar gelukkig is er internet. En internetliefde - hoe misleidend, verknipt en verrot dan ook - is ook wat waard. Zo lang je niets beters hebt te doen.

Mijn mailvriend noemde ik ooit God. Dat neem ik terug. God kan immers niet mailen.

I am not insane @ YGR

Tokyo: I has it

Mijn favoriete fotograaf. Dat is wel een bestelling waard.

De meeste van zijn foto's staan online, bij blogspot, waar hij nog steeds post. Dus waarom zou je dan een boek kopen?

Een boek is anders. Een boek is tastbaar. Op het balkon, in bed, op de bank, in het bos, op het strand. Daar kan geen iPad of netbook tegen op. Daarom zullen ebooks het - wat mij betreft - ook nooit halen.

Foto's online zijn van iedereen. Een fotoboek is bezit.

En wat voor een bezit. Hoogglans fotopapier, daarbij verbleekt de presentatie van het computerscherm. Ik durf de pagina's bijna niet om te slaan, bang als ik ben dat mijn vettige vingers afdrukken achterlaten.

Gelukkig staan de foto's ook online.

meer plaatjes van het boek

Conditio sine qua non

Murakami is helemaal hot, gezien de recensies van zijn laatste roman 1q84.

Ik doe het met eentje uit 1985, maar dat is - mijn leeftijd in acht genomen - begrijpelijk. Iedereen maakt zo'n periode mee in zijn of haar leven.

Cadeautje van x.

Het boek lag al drie jaar te wachten in de kast. Benieuwd welke lijken er nog meer tevoorschijn komen.