Lina is geen Naoko. Lina spreekt Chinees, Engels, Duits en Nederlands, Naoko spreekt alleen Japans.
"Negen jaar geleden," zegt Lina.
"Knap hoor," zeg ik voor de tweede of derde keer en grijp naar mijn broekzak.
Lina spreekt beter Nederlands dan menigeen die hier is geboren.
"Wat rook jij veel," zegt Lina.
Per hoofd van de bevolking zijn Chinezen de grootste rokers ter wereld.
"We zijn buiten, hier kan het."
"Rook jij thuis in de tuin?"
"Ik heb geen tuin, ik heb een balkon."
Ik spreid mijn armen en doe een poging om aan de hand van de breedte van de steeg waarin we ons bevinden de grootte van mijn balkon te duiden.
"Moet jij van jouw vrouw op het balkon roken?"
"Ik heb geen vrouw."
Lina duwt haar haar achter haar oor. Vrijwel direct valt het terug en besluit halverwege haar gezicht te blijven hangen. De wind die we op de boot voelden heeft in deze steeg in Deventer geen bereik.
25 May 2011
Zwolle - Deventer - Zwolle (4)
We gaan aan wal voor een speurtocht. Ik krijg een nummer en een blauw petje aangereikt en zoek een team met dezelfde combinatie. In mijn team blijken twee Chinezen te zitten. De eerste ken ik al, de tweede niet. Mijn speurtocht is daarmee geslaagd. Ik distantieer mezelf van het team en ga achteraan lopen als de groep de stad binnenwandelt.
Toen ik nog in het leger zat liep ik bij patrouilles ook altijd achteraan. Ik was de sluitpost. Ik bewaakte de achterdeur en hield tevens alles wat er voor mij gebeurde in de gaten. Meer dan eens raapte ik op wat anderen hadden laten vallen. Sluitpost klinkt wat negatief maar de sluitpost is de ruggengraat van de patrouille.
Ik raap Lina op, ze gaat naast me lopen.
Toen ik nog in het leger zat liep ik bij patrouilles ook altijd achteraan. Ik was de sluitpost. Ik bewaakte de achterdeur en hield tevens alles wat er voor mij gebeurde in de gaten. Meer dan eens raapte ik op wat anderen hadden laten vallen. Sluitpost klinkt wat negatief maar de sluitpost is de ruggengraat van de patrouille.
Ik raap Lina op, ze gaat naast me lopen.
Zwolle - Deventer - Zwolle (3)
De entree naar de boot wordt verziekt door vier muzikanten die brassband spelen. Het is een origineel idee om je gasten op deze manier te verwelkomen, komisch zelfs, maar doe dat niet om negen uur 's morgens. Met de entree zet je de toon voor wat er komen gaat, muziek en grappen zijn plaats- en tijdgebonden.
Ik loop de boot op en word bij de ingang tegenhouden door een verpleegster. Zo ziet ze er in ieder geval uit, in haar witte pakje, alleen de stethoscoop en het rode kruis ontbreken. Voor de verandering kijk ik naar haar borsten.
"Naam?"
Boven haar rechterborst zit een naamplaatje. Ik herken haar naam alszijnde één van de directiesecretaresses die de routebeschrijving heeft gemaild. De verpleegster buigt over een tafel en gaat met haar vinger langs de uitgestalde waar. Na luttele seconden houdt ze haar vinger stil.
"Hier!" zegt ze, en ze kijkt erbij als een kind dat een prijs wint bij het touwtje trek op de kermis.
Ik loop de boot op en word bij de ingang tegenhouden door een verpleegster. Zo ziet ze er in ieder geval uit, in haar witte pakje, alleen de stethoscoop en het rode kruis ontbreken. Voor de verandering kijk ik naar haar borsten.
"Naam?"
Boven haar rechterborst zit een naamplaatje. Ik herken haar naam alszijnde één van de directiesecretaresses die de routebeschrijving heeft gemaild. De verpleegster buigt over een tafel en gaat met haar vinger langs de uitgestalde waar. Na luttele seconden houdt ze haar vinger stil.
"Hier!" zegt ze, en ze kijkt erbij als een kind dat een prijs wint bij het touwtje trek op de kermis.
Zwolle - Deventer - Zwolle (2)
Het zou makkelijker zijn er foto's van te plaatsen. Er zijn namelijk foto's van. De meisjes in de witte kleding maakten foto's. Maar ik heb de foto's niet gekregen.
Misschien zijn ze vergeten mij toe te voegen aan de dislist, de meisjes in het wit. Of misschien ben ik niet fotogeniek genoeg, volgens de meisjes in het wit.
De meisjes in het wit droegen allemaal een roze sjaal, zodat je ze goed kon onderscheiden van de rest van de aanwezigen. Roze en wit waren ze, en vrolijk. Daar is ook vast een foto van.
Het zou niet alleen makkelijker zijn de foto's te plaatsen, het zou ook meer verduidelijken. Maar ik heb ze niet gekregen, de foto's, daarom schrijf ik het op.
Misschien zijn ze vergeten mij toe te voegen aan de dislist, de meisjes in het wit. Of misschien ben ik niet fotogeniek genoeg, volgens de meisjes in het wit.
De meisjes in het wit droegen allemaal een roze sjaal, zodat je ze goed kon onderscheiden van de rest van de aanwezigen. Roze en wit waren ze, en vrolijk. Daar is ook vast een foto van.
Het zou niet alleen makkelijker zijn de foto's te plaatsen, het zou ook meer verduidelijken. Maar ik heb ze niet gekregen, de foto's, daarom schrijf ik het op.
Zwolle - Deventer - Zwolle
De hele dag gevaren met Bernadette. Jammer van die 178 anderen die erbij waren.
09 May 2011
What goes up must come down
Er staan vier mooie taarten in de vensterbank, luxer en exclusiever dan de multivlaai die je verwacht bij de loonschaal van dit type medewerker. Ze was vorige week jarig, ze trakteert vandaag.
Voor haar verjaardag heeft ze van haar vriend een motorjack gekregen. En ze gaat op motorrijles.
Vrouwen in een motorjack vind ik stoer genoeg, laat die motor maar zitten. Een aangetrouwde vriendin reed zichzelf ooit een dwarsleasie, ze slipte op een rechte weg zonder medeweggebruikers of obstakels in de buurt. Ik heb geen contact meer met haar dus ik weet niet of ze ooit weer heeft kunnen lopen.
Het geheel van bureau’s, kasten en mensen maakt een rommelige indruk. De afdeling zit een week in zijn gereorganiseerde vorm en het enthousiasme straalt niet echt van de mensen af. Ik praat met wat oud-collega’s. Gelaten vertellen ze over de devaluatie van de werkzaamheden.
De Marokkaanse met de met dikke lijnen omrande zwarte ogen vind het publiek dat bij de vier taarten staat erg interessant, het draaivermogen van haar nek wordt ten volle benut.
Ik mis het, mijn oude afdeling.
De Marokkaanse beantwoordt woordeloos de vraag wat het dan precies is, dat ik mis.
Voor haar verjaardag heeft ze van haar vriend een motorjack gekregen. En ze gaat op motorrijles.
Vrouwen in een motorjack vind ik stoer genoeg, laat die motor maar zitten. Een aangetrouwde vriendin reed zichzelf ooit een dwarsleasie, ze slipte op een rechte weg zonder medeweggebruikers of obstakels in de buurt. Ik heb geen contact meer met haar dus ik weet niet of ze ooit weer heeft kunnen lopen.
Het geheel van bureau’s, kasten en mensen maakt een rommelige indruk. De afdeling zit een week in zijn gereorganiseerde vorm en het enthousiasme straalt niet echt van de mensen af. Ik praat met wat oud-collega’s. Gelaten vertellen ze over de devaluatie van de werkzaamheden.
De Marokkaanse met de met dikke lijnen omrande zwarte ogen vind het publiek dat bij de vier taarten staat erg interessant, het draaivermogen van haar nek wordt ten volle benut.
Ik mis het, mijn oude afdeling.
De Marokkaanse beantwoordt woordeloos de vraag wat het dan precies is, dat ik mis.
04 May 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)