Wat je bezit, kun je verliezen. Je geheugen, je vrouw, je harde schijf, je bent ze kwijt voordat je het in het gaten hebt.
Maar ook wat je niet bezit, kun je verliezen. Wilde haren en dierbaren zitten niet in je broekzak maar verdwijnen als je even met je ogen knippert. Ze doen dit vaak samen, niet meer dierbaar zonder wild haar.
Dierbaarheid heeft de bedrieglijkheid van verse vis in de brandende zon. Het glimt verleidelijk maar als je dichterbij komt, begint het onomkeerbaar te stinken.
Toenadering slecht muren die je beter had kunnen laten staan.
27 September 2011
24 September 2011
23 September 2011
Do you want company, sir?
Je kunt de auto pakken en naar familie rijden. Of je kunt iemand bellen, een bekende die in de buurt woont, en vragen of je daar de avond mag doorbrengen.
Er wonen vier collega´s in de buurt, een collega is min of meer een bekende.
Je kunt de straat op gaan, zoals veel buren in paniek deden. Een gemeenschappelijk probleem brengt mensen samen. Je kunt ook alle kaarsen en waxinelichtjes die je hebt tevoorschijn halen, wat ik deed.
Ik raakte niet in paniek maar trof zorgvuldig voorbereidingen. Het schemerde, over een uur zou het donker zijn. Hoe lang zou het duren? Ik had geen idee.
Tijdens de voorbereidingen begon ik me te verheugen op de avond. Het zou een zinvolle avond worden.
Een boek, stilte, rust, op het geroezemoes van de mensen buiten na. En een keertje vroeg naar bed. De kaarsen in de woonkamer gaven voldoende licht om bij te lezen. Het leek kerst, maar dan zonder kaarten en boom. De woning zag er zowaar gezellig uit.
Na tien bladzijden was de stroomstoring voorbij. Ik zette de computer aan en bekeek de schade.
Te laat doofde ik de kaarsen. Weer een verloren avond.
Er wonen vier collega´s in de buurt, een collega is min of meer een bekende.
Je kunt de straat op gaan, zoals veel buren in paniek deden. Een gemeenschappelijk probleem brengt mensen samen. Je kunt ook alle kaarsen en waxinelichtjes die je hebt tevoorschijn halen, wat ik deed.
Ik raakte niet in paniek maar trof zorgvuldig voorbereidingen. Het schemerde, over een uur zou het donker zijn. Hoe lang zou het duren? Ik had geen idee.
Tijdens de voorbereidingen begon ik me te verheugen op de avond. Het zou een zinvolle avond worden.
Een boek, stilte, rust, op het geroezemoes van de mensen buiten na. En een keertje vroeg naar bed. De kaarsen in de woonkamer gaven voldoende licht om bij te lezen. Het leek kerst, maar dan zonder kaarten en boom. De woning zag er zowaar gezellig uit.
Na tien bladzijden was de stroomstoring voorbij. Ik zette de computer aan en bekeek de schade.
Te laat doofde ik de kaarsen. Weer een verloren avond.
Subscribe to:
Posts (Atom)