Erger dan het aangekondigd huwelijk van Janine is de trouwfoto van Fatima die ik onder ogen kreeg. Onder ogen krijgen is zacht uitgedrukt. ‘In your face, baby’ zou Sab zeggen.
De wetenschap dát - maar nog meer het beeld zelf.
Fatima kijkt rechtstreeks in de lens. De hooggesloten bruidsjurk maakt haar ongenaakbaar. Het camerastandpunt is op driekwart van het lichaam, wat het neerbuigende in haar onontkoombare blik versterkt.
Ze houdt het bruidsboeket triomfantelijk omhoog, alsof ze zojuist een ontstekingsmechanisme heeft geactiveerd. 'Steenhard, en toch zacht.'
De witte kleur, het kant, het vertedert. Ze blijft een vrouw. Een vrouw met een hoofddoek weliswaar, maar onmiskenbaar een vrouw.
Uit het oog, uit de problemen. Bijna spottend kijkt ze me aan.
Het poppetje met de vers geföhnde krullen dat zich druk maakte over welke crème de beste bescherming voor de handen biedt, is veranderd in een loeistrakke moslima waaraan alleen de gordel met explosieven ontbreekt. Semtex, zou ik zeggen.