Waar blijft de klap? Er gebeurt niets. Is het echt zo leeg geweest? Of ben ik zelf ondertussen dood? Is elke afwijzing goed voor een A-viertje vol teksten en roept iedere vorige fysieke bar de emotie nog op, nu komt er niets. Geen letter komt er uit mijn vingers, geen gedachte dwaalt af. Geen flow, geen anger, geen gemis, niet eens de leegte doet pijn. De afkeer is winnaar. Slechts zij, zij die na bleven zitten, die voel ik nog.
Vrienden, kennissen, stamgasten, toeristen. Everybody’s just passing by. De één blijft wat langer dan de ander, de intonatie blijft gelijk. Een naam die rond zingt, soms, na verloop van tijd nog een anekdote waardig is. Weet je nog? Nee, ik wil het niet meer weten. Zijn er geen herinneringen? Nee, alles is opgeschreven en gepubliceerd. Internet is hetzelfde als weggooien. Ik ben het kwijt.
Weet je wat mij frappeert? Haar constant goede humeur. Misschien omdat er minstens vier voormalige neukers naast elkaar aan de bar zitten? De vraag blijft wie haar uit het moeras heeft getrokken. En jij mag die vraag beantwoorden. Ik doe alles maar half, ik weet het, mag jij beredeneren hoe ze zou kunnen zijn geworden. Wanneer er geen vervolg is dan moet je zelf het einde schrijven.
Het leven is niet zo ingewikkeld als het lijkt. Als je klaar bent dan moet je stoppen, het lijken doen we zelf. De klanten, verworden tot parasieten, zuigen me leeg exclusief BTW. Uitzuigers met hun bevestigingsverhalen. Kijk dan naar me, kijk dan. Luister dan naar me, luister naar mijn verhaal. Kijk naar mijn leven, luister naar wat ik allemaal niet meemaak, zie hoe onrechtvaardig het allemaal is. Nee, het is niet onrechtvaardig. Dit is gerechtigheid. Zuip jezelf klem en kruip naar huis. Misschien kom je onderweg een andere hond tegen die hem er wel even in wil prikken. Eén keer figuurschijten is genoeg.
Rijpe vruchten hechten niet meer en doen wat Newton van ze verwacht, de uiterste verkoopdatum overschreden kunnen ze het rondhangen laten om liggend hun laatste levensfase te slijten. Ik ontvang het adres, kus de foto welterusten en verstuur een kaart. Zo gevoelloos ben ik nu ook weer niet. Zet de drank maar klaar, we komen er aan. Onbeperkt houdbaar.