"Ben je alleen?" vraagt spijkerrokje.
Ik sta bij de kassa, zij sluit achter me aan.
"Ja, en ook eenzaam," zeg ik.
Het is de laatste dag van Bernadette. Hoe ik dat weet doet niet er toe, net zomin als dat het leven er toe doet.
"Ik heb twintig minuten voor je," zegt spijkerrokje.
Twintig minuten is genoeg om iemand voor de rest van zijn leven te tekenen.
De caissière wenst me eet smakelijk.
"Dank je, jij ook," zeg ik tegen de caissière.
Vorige week zag ik de caissière zonder de verplichte bedrijfskleding, in privétenue.
Terwijl spijkerrokje afrekent haal ik drinken. Karnemelk voor haar, melk voor mezelf. Melk en karnemelk zijn gratis, net zoals verveling en haat. Ze worden ook vaak in één adem genoemd - haat ontstaat waar de verveling toeslaat.