De Duitse gaat terug naar Duitsland. Niet dat ik me illusies maakte, maar je kunt niemand verbieden te dromen.
Dromen moeten worden gevoed.
Bij vraag 3, waar ik alle andere keren 'nee' had gezegd, zei ik 'ja'. Ik kreeg het warm. De Duitse warmde mee maar herpakte zich. Ze is professioneel. Ze vroeg hoeveel.
"Ik heb vrienden die het ook doen," zei de Duitse.
"Ik heb geen vrienden."
Voor oprechte interesse ben ik aangewezen op het ziekenhuiswezen.
Er stonden vijf buisjes klaar. Ze prikte de naald in mijn arm, mijn hand rustte op een handdoek op haar schoot. Samen keken we hoe de buisjes rood kleurden.