Niagara (10)

Dag verf, dag planet. Restanten verf in mijn neus en longen, restanten planet internet in sentiment. De eerste stapjes op het www vergeet je niet. De deurmat ligt nog opgerold in de box, ze gaan de voordeur ook nog doen maar ze zeggen er niet bij wanneer. Planet kwam als beste tevoorschijn uit een providertest. Dat was begin 2001. Ik was laat met de aanschaf van een computer, half Nederland zat op de messenger en op chatboxen, zij zat in India, ik zat aan de drank. Ik kocht een computer om te kunnen mailen met een nieuw leven. Het werd eenrichtingsverkeer. Zij schreef, ik niets terug. Haar nieuwe leven was al begonnen, ik twijfelde tussen coma en hersendood. Twee weken stof is teveel en ik jaag er weer een pakje camel doorheen. Dag honger, dag ontwenningsverschijnselen. Ik kan weer opnieuw beginnen. History repeating. Het enige dat je leert van je fouten is dat je er niets van leert. Toen ik de vorige keer de plafonds schilderde had ik veel minder rotzooi. Bij mijn eerste computer kreeg ik een gratis printer. Alle mails uit India printte ik uit om ze in bed te kunnen lezen. Om ze in de metro te kunnen lezen. Om ze op te bergen en ze een plekje te geven. De eerste kinderziektes kwamen, niet overal op klikken. Als iets gratis wordt aangeboden betaal je met geheugenruimte. KaZaA vond ik leuk, de eerste inkijk in de levens van anderen. Wanneer ik een nummer had gevonden dook ik meteen de computer van de aanbieder in. Wat luisteren zij? En waarom? Het was een aanbiedingsactie en toch kwam er een volle rekening. Ik had geen zin me erin te verdiepen, automatische incasso is goed. Niet meer naar omkijken. In India is meer te zien, in elk geval in haar hoofd. Zusje is net terug na een trip door Vietnam. Globetrotter, haar rustpunt. Ik heb haar opgegeven als introducé voor het grote feest. Dan gedraag ik me netjes. De verleiding was groot het anker uit te gooien. Dan gedraag ik me niet netjes. De deurmat is het enige dat de vorige bewoonster heeft achtergelaten. Ik heb haar goed op kosten gejaagd. Ze had een huis gekocht, dan vraag je erom. Altijd oppassen op bedrijfsfeesten. Planet was wel sneller merk ik nu. Upgraden voor een tientje per maand, het is minder dan een sigarettenloos weekend oplevert. Onder de latexlaag kwam de schimmel tevoorschijn. Net als het topje van de spreekwoordelijke ijsberg. Je hoort nooit iemand een rondreis door Rusland maken, of door Siberië. Waarom is het altijd India? Of Australië? Of Costa Rica? Ik maak virtuele rondreizen door Japan. De monteur is bij de aanbieding inbegrepen. Voordat hij komt verwijder ik de desktop. Zouden er ook monteuses zijn? Of installateuses? Toets in elk willekeurig searchveld Shibuya in. Shibuya op flickr, Shibuya op Deviant. Meisjesnamen doen het goed bij google-afbeeldingen. Mijn techniek om te verdwalen. Klik-klik-klik en je bent weg. Soppen, soda en daana toch nog het schuurmes, of stukadoorsmes, whatever. De douche galmt, dat kun je beter niet na tien uur ’s avonds doen. Mij interesseert die hele schimmellaag niets, het is het bezoek dat zich eraan stoort. Ik stoor mezelf aan bezoek. Het meisje keek me schuldig aan, ze wist dat ze stoorde, toch stelde ze de vraag maar. Was het een jongen geweest dan zou ik hem hebben weggestuurd. Ze ging op de bank zitten met haar knieën tegen elkaar aan, haar mapje hield ze voor haar borst. Ze begon over digitale televisie, een minuut later had ze een all-in pakket verkocht. Naast mijzelf hebben er vorig jaar vier verschillende mensen hun voeten op de deurmat in het halletje geveegd. Als ze haar slippertjes buiten laat staan dan hoeft ze haar voetjes niet te vegen. De decoder moet ik nog aansluiten. Wie kijkt er nu nog televisie?

Jigsaw

Alles valt samen.

De renovatie verbroedert, zo spreek je de buren nog eens. De Thaise laat haar gestripte douche zien, een grijze massa van ongestuukt beton, de gaten in de muur verraden de plaats waar ooit een kraan heeft gezeten. Het zweet staat op haar voorhoofd, ze stinkt. Ik geef haar mijn reservesleutels. "Als je wilt douchen." Vijf minuten later staat ze voor de deur, ze belt netjes aan.

Het huis, de sigaretten.

Geen opruimwoede maar een praktische herverdeling. Een vuilcontainer is ook een opbergplaats, het geheugen doet de rest. Herinneringen zijn dierbaar maar kunnen je verblinden, ontnemen je het zicht op wat er is te zien, laten je ronddolen in herhalingen die eindigen zoals het moet zijn geweest, niet hoe het werkelijk is geweest.

Ik weet niets. Van haar. Een illusie verdrijven door er een nieuwe illusie voor in de plaats te zetten. Op deze manier zal ik altijd van jou blijven houden. Neuk je vriendin en je bent een vriendin kwijtgeraakt. Een vrouw is geen vriendin. Een zakelijke overeenkomst, we zullen niet meer alleen zijn. Genoeg afstandelijkheid voor de eigen identiteit, genoeg aantrekkingskracht voor de natuur, genoeg onwetendheid voor een open toekomst. Bouwen zonder geschiedenis, mijn rotsvast vertrouwen het fundament.

De baan, de opleiding.

Het huis is gevuld met de geur van vers cement, het beton wordt volgende week gestort. Ik moet hoesten. Afkickverschijnselen of slaat het rondzingend stof op mijn longen? Zonder daartoe uitgenodigd ploft ze neer op de bank. Beleefdheidshalve vraag ik of ze iets wil drinken. "Biertje." Misschien was het slopen van de tussenmuur toch niet verstandig. Het lucht wel op.

Wat was is geweest, dit behang was tien jaar geleden modern. Porselein in de kast is mooi maar onbruikbaar, heeft nooit gebruikt een zinloos leven geleid, als maagd in het graf. "En ze was nog zo jong." Met littekens ben je mooier. Daarom kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ze groeien mee. Oogverblindende schoonheid is niet zichtbaar, in het donker ben je niet meer dan een verzamelplaats voor muggen. Ik houd van meisjes op laarzen in retrojurkjes. Een slecht uitgevoerd maar goed idee was toch geen goed idee.

De muziek, het surfgedrag.

Sinds het vertrek achter de bar is het zoeken. Veel tijd, teveel tijd. Vrije tijd was nodig, ontspanning was nodig, hoewel uitgeslapen saaier is dan gejaagd. Uitgeslapen gaat alles traag, duurt het allemaal te lang. Uitgeslapen of niet, ik blijf een ongeduldig mens. Zoeken naar mensen, zoeken naar zin. Afleiding is geen zin maar doelbewust zelfbedrog. De volgende die binnenkomt is leuker.

In de keuken komt een knalrode koelkast, in de woonkamer een Würlitzer. Geen houten vloer maar vloerbedekking, ik loop graag op blote voeten. De zonnepanelen op het dak vangen wat ik zelf altijd buiten heb gehouden.

"Ze is even oud als jij."
Ik vraag waar ze is geboren.
"Japan."

Zij het enig logisch verband.

Pro baat nicotiana tabacum

Mijn linkerhand is leeg. In mijn rechterhand houd ik de aansteker vast.

In één keer lukt niet. Geen cold turkey. Of ik moet drie maanden op een onbewoond eiland gaan zitten. Zal je net zien dat ik weer een eiland tref waar tabaksplanten groeien. Ik ben een junk, een echte. Minderen, afbouwen. Minderen is jezelf voor de gek houden, je gaat je relatie ook niet afbouwen.

"Volgende week eten we om de dag samen en slapen we vier nachten samen, de week daarna eten we in het weekend samen en slapen we alleen zaterdagnacht bij elkaar. De week daarna eten we op woensdag samen en dan is het over. Tot die woensdag geldt maximaal 2 smsjes en één keer bellen per dag. Oké?"

Pak nu je tas maar in een koop een nieuwe mobiele telefoon, die je nu gebruikt is van mij.

De eerste dag zonder nicotine, of beter, zonder het circuleren van de rook in mijn longen, voelt als de eerste dag zonder haar. Rondjes lopen door de woonkamer, naar de keuken lopen voor een glas water en in de keuken aangekomen mezelf afvragen wat ik er kom doen.

Mezelf afvragen wat ik in het leven doe.

Op de hulppagina's staan voldoende tips. Het belangrijkst is de motivatie, waarom en dan specifiek wanneer rook je? En waarom wil je stoppen? Mijn motivatie staat er niet bij.

Ik vind het lekker.

Op de basisschool liepen sommige jongens met een smerig goedje op hun nagels, om er zo voor te zorgen dat ze stopten met nagelbijten. Mijn ouders hielden het op de corrigerende tik. Een probaat middel.

Ik zoek een symbool, een relikwie, iets tastbaars voor de laatste kankerstoot in mijn lichaam. Een symbool dat vaak zal worden aangeroepen. Aangegrepen.

Aan is gegrepen.

Mayumi spreidt haar benen wanneer ik naakt voor haar zit. Tussen haar schaamlippen zit een sigaret ingeklemd. "Kies maar. De sigaret of mijn kut."

Ik steek mijn linkerhand uit richting haar dijen, breng mijn rechterhand naar mijn mond. Haar vlakke hand raakt me vol in het gezicht.

Hooikoorts

En dus gaan we drinken. Werktechnisch één van hen, de leeftijd en de sociale intelligentie laten we maar achterwege. Als barkeeper win ik het van een partijtje paintballen. Ik verkleur beter en kom harder aan. Na het indrinken aan de bar pretendeer ik net aangekomen te zijn, ik trek mijn jas uit, gooi hem bij mijn toekomst onder de stoel en vraag of ze iets willen drinken. De hele club zit in een rondje om een naar buiten verplaatste tafel. Ze wijst naar een stoel, ik schud met mijn hoofd. Ik sta liever. Zestien jaar neemt de bestelling op.

Het feit dat ik ben gevraagd is genoeg. Ze krijgen allemaal een cadeautje van me. Ingepakt lijkt het heel wat, het is stil wanneer het cadeaupapier wordt verwijderd en de lulligheid zichtbaar is. Ik heb geen woorden nodig, hun vermeende intelligentie mag het afmaken. Het is afzeikvrijdag en ik verleg de grenzen. Die van mijn eigen mislukkingen nog het meest. Bij de toiletten loop ik tegen een spijkerrokje aan.

Het is een trend. Eind mei en eind november stroomt het binnen, terwijl de oplossing zo eenvoudig is. Gewoon, naar buiten gaan en jezelf laten bewonderen. Ieder mens is uniek, niet ieder mens is even aantrekkelijk maar als ik dronken ben zie ik het verschil toch niet. Neem de concurrentie op, schaal ze maar in. Zij heeft een betere kont maar jij hebt een beter verhaal.

Wie heeft het beste verhaal.

Ze zijn er alweer, of nog steeds. Met een krijsende viervoeter op de achtergrond schreeuwen ze om bevestiging. De één laten ze uit, de ander geven ze de borst en een schone luier. Ik heb er geen zin meer in. Daarbij, die van jullie waren beter. Geiler. Bij de één maak je iets los, bij de ander komt er iets los. Over een maand komt de aannemer, ik krijg een hangtoilet. Handig met schoonmaken. Weet U het zeker? Ja. Ontlasting.

Stom eigenlijk, ik realiseer me nu pas dat ze op dezelfde dag jarig zijn. Sterker nog, ze zijn op dezelfde dag geboren. Ik had niet gedacht ooit nog met haar verjaardag geconfronteerd te zullen worden, nooit meer met háár geconfronteerd te worden. Al emigreren ze naar Siberië, geen afstand is groot genoeg voor verwijdering uit het geheugen. De glazen worden verzameld, gooi maar weer vol. Ik heb een reden gevonden, zoals er altijd wel een reden te verzinnen valt. Het blonde poppetje trekt haar jas aan en neemt zoenloos afscheid. Geen bonus vandaag.

Mei en november. De zonnebril is voor de zomer wat de verlichting is voor de winter. Ik ben in mei gemaakt. Raar dat ze horoscopen ophangen aan de geboortedag, dat zou logischerwijs de verwekkingdag moeten zijn. Met welke kracht ontlaadde mijn vader in mijn moeder? Scheen de zon of was hij dronken? Of was het mijn opa die zijn dochter verkrachtte? Vannacht zag ik een filmpje van een slang die een levend beest naar binnen werkte, welk dier het was kon ik niet goed zien. Ik kreeg een stijve. Mijn opa was vaak dronken.

De blauwe ogen van het Leids accent kijken me te lang aan. De schittering die me tegemoet straalt is niet veroorzaakt door die paar witbiertjes. Of ik ook mee ga eten, ze hebben trek in komkommer en sla. We zouden gaan drinken, ik houd er niet van wanneer mijn planning wijzigt en loop naar binnen, de konijntjes verbijsterd achterlatend.

Er zijn geen zekerheden. De dood is de enige zekerheid, mijn salaris is er op gebaseerd. Sterftetafels zijn statistisch bepaald. Statistiek wijzigt naarmate de mens langer leeft. Daarom zijn oorlogen goed, daarom zijn natuurrampen goed, daarom is terrorisme goed. God bestaat niet, we creëren ons eigen geloof. De natuurlijke selectie van een nimmer volwassen geest. Wat de mens heeft gemaakt is natuurlijk. De mens is van nature selectief. Natuurlijk ga ik met haar mee naar huis. De liefde is een medicijn.

Het spijkerrokje is klaar met werken en gaat aan de bar zitten. Ik zie nu pas dat ze laarzen onder haar rokje draagt. Ik pak mijn camera maar laat het vereeuwigen achterwege. Ze rookt een sigaret, het tocht langs de bar en ze trekt haar jasje aan. Ze drinkt niets. Wanneer de sigaret is opgerookt komt de barman voor haar staan, hij geeft haar geld. Zwarte dagloner. Ze loopt naar buiten en pakt haar fiets, mijn blik blijft hangen op het kinderzitje, achterop haar fiets. Wanneer heb je genoeg bagage voor de rest van het leven?

Leuk dat je het hebt maar het gaat erom wat je ermee doet.

Zestien jaar neemt een haal van mijn sigaret. "Wat sta je te somberen?" Ik laat een boer. "Waar is je vriend?" Die is een houten vloer in het huis van zijn ex aan het leggen. "Op vrijdagavond? Dat wordt neuken." Neuken is een goed excuus. Ze haalt haar neus op. "Hooikoorts." We hebben een match maar dat wist zij al. Goed ingeburgerd met daarachter een op het eerste gezicht niet onaardige jongen komt binnen. Hij steekt zijn hand naar me op, met mijn glas proost ik terug. "Vorige week heb ik hem nog mee naar huis genomen." Wil ik dat weten? "Je hoeft het niet te onthouden." Dan weet ik het toch nog. Ze lopen door en gaan aan een tafeltje zitten. Zijn hand was niet voor mij bedoeld. Ze heeft haar hand niet opgestoken.

Van Cutie Honey is het maar een kleine stap naar Honey Bunny. Laten we er nog eens een fijne weblogwijsheid bij pakken: met twee kleine sprongetjes kom je niet over de kloof, soms moet je één grote sprong maken. Voordeel van een grote sprong is dat je dan ook goed hard valt.

Het is juni geworden en er hangt regen in de lucht. Regen is goed tegen hooikoorts. De mailbom van mei laat een overzichtelijk slagveld achter. Het Rode Kruis is laat en bezorgt eten en medicijnen. Je kunt verslaafd raken aan medicijnen, je kunt immuun worden voor medicijnen. Wanneer heb je te veel bagage voor de rest van het leven? Door het raam zie ik ze in groepsverband het parkeerterrein aflopen. Dan is het over.

X-pensive

De spiegel spreekt, condensloos staat de waarheid tegenover hem.

Er is niets uit te leggen. Hij houdt van haar. Verantwoording draag je voor daden, niet voor beleving. Hij is oud geworden, het laatste half jaar.

Ze gingen uit eten. Hij bracht haar thuis. Ze gingen uit elkaar. Uit zichzelf. Ja, hij ís teleurgesteld.

In zichzelf.

De mond kleiner, de ogen samengeknepen. Het rokerig woord vervangen door 19 inch digitaal. Hij drinkt alleen, tegenwoordig. Zichzelf buitensluitend van het willekeurig aanwezig gezelschap. Inwisselbaar, zowel in vorm als inhoud. Overbodig, in welke gedaante dan ook. Hij vertrekt als laatste.

De mens is per definitie mislukt. Slechts zij, gezegend met verplichte afleiding, ontlopen de confrontatie. Ze zullen gaan lunchen, hij streelt haar buik. Hij hoopt op nog een dochter.

De rekening is voor hem.