En dus gaan we drinken. Werktechnisch één van hen, de leeftijd en de sociale intelligentie laten we maar achterwege. Als barkeeper win ik het van een partijtje paintballen. Ik verkleur beter en kom harder aan. Na het indrinken aan de bar pretendeer ik net aangekomen te zijn, ik trek mijn jas uit, gooi hem bij mijn toekomst onder de stoel en vraag of ze iets willen drinken. De hele club zit in een rondje om een naar buiten verplaatste tafel. Ze wijst naar een stoel, ik schud met mijn hoofd. Ik sta liever. Zestien jaar neemt de bestelling op.
Het feit dat ik ben gevraagd is genoeg. Ze krijgen allemaal een cadeautje van me. Ingepakt lijkt het heel wat, het is stil wanneer het cadeaupapier wordt verwijderd en de lulligheid zichtbaar is. Ik heb geen woorden nodig, hun vermeende intelligentie mag het afmaken. Het is afzeikvrijdag en ik verleg de grenzen. Die van mijn eigen mislukkingen nog het meest. Bij de toiletten loop ik tegen een spijkerrokje aan.
Het is een trend. Eind mei en eind november stroomt het binnen, terwijl de oplossing zo eenvoudig is. Gewoon, naar buiten gaan en jezelf laten bewonderen. Ieder mens is uniek, niet ieder mens is even aantrekkelijk maar als ik dronken ben zie ik het verschil toch niet. Neem de concurrentie op, schaal ze maar in. Zij heeft een betere kont maar jij hebt een beter verhaal.
Wie heeft het beste verhaal.
Ze zijn er alweer, of nog steeds. Met een krijsende viervoeter op de achtergrond schreeuwen ze om bevestiging. De één laten ze uit, de ander geven ze de borst en een schone luier. Ik heb er geen zin meer in. Daarbij, die van jullie waren beter. Geiler. Bij de één maak je iets los, bij de ander komt er iets los. Over een maand komt de aannemer, ik krijg een hangtoilet. Handig met schoonmaken. Weet U het zeker? Ja. Ontlasting.
Stom eigenlijk, ik realiseer me nu pas dat ze op dezelfde dag jarig zijn. Sterker nog, ze zijn op dezelfde dag geboren. Ik had niet gedacht ooit nog met haar verjaardag geconfronteerd te zullen worden, nooit meer met háár geconfronteerd te worden. Al emigreren ze naar Siberië, geen afstand is groot genoeg voor verwijdering uit het geheugen. De glazen worden verzameld, gooi maar weer vol. Ik heb een reden gevonden, zoals er altijd wel een reden te verzinnen valt. Het blonde poppetje trekt haar jas aan en neemt zoenloos afscheid. Geen bonus vandaag.
Mei en november. De zonnebril is voor de zomer wat de verlichting is voor de winter. Ik ben in mei gemaakt. Raar dat ze horoscopen ophangen aan de geboortedag, dat zou logischerwijs de verwekkingdag moeten zijn. Met welke kracht ontlaadde mijn vader in mijn moeder? Scheen de zon of was hij dronken? Of was het mijn opa die zijn dochter verkrachtte? Vannacht zag ik een filmpje van een slang die een levend beest naar binnen werkte, welk dier het was kon ik niet goed zien. Ik kreeg een stijve. Mijn opa was vaak dronken.
De blauwe ogen van het Leids accent kijken me te lang aan. De schittering die me tegemoet straalt is niet veroorzaakt door die paar witbiertjes. Of ik ook mee ga eten, ze hebben trek in komkommer en sla. We zouden gaan drinken, ik houd er niet van wanneer mijn planning wijzigt en loop naar binnen, de konijntjes verbijsterd achterlatend.
Er zijn geen zekerheden. De dood is de enige zekerheid, mijn salaris is er op gebaseerd. Sterftetafels zijn statistisch bepaald. Statistiek wijzigt naarmate de mens langer leeft. Daarom zijn oorlogen goed, daarom zijn natuurrampen goed, daarom is terrorisme goed. God bestaat niet, we creëren ons eigen geloof. De natuurlijke selectie van een nimmer volwassen geest. Wat de mens heeft gemaakt is natuurlijk. De mens is van nature selectief. Natuurlijk ga ik met haar mee naar huis. De liefde is een medicijn.
Het spijkerrokje is klaar met werken en gaat aan de bar zitten. Ik zie nu pas dat ze laarzen onder haar rokje draagt. Ik pak mijn camera maar laat het vereeuwigen achterwege. Ze rookt een sigaret, het tocht langs de bar en ze trekt haar jasje aan. Ze drinkt niets. Wanneer de sigaret is opgerookt komt de barman voor haar staan, hij geeft haar geld. Zwarte dagloner. Ze loopt naar buiten en pakt haar fiets, mijn blik blijft hangen op het kinderzitje, achterop haar fiets. Wanneer heb je genoeg bagage voor de rest van het leven?
Leuk dat je het hebt maar het gaat erom wat je ermee doet.
Zestien jaar neemt een haal van mijn sigaret. "Wat sta je te somberen?" Ik laat een boer. "Waar is je vriend?" Die is een houten vloer in het huis van zijn ex aan het leggen. "Op vrijdagavond? Dat wordt neuken." Neuken is een goed excuus. Ze haalt haar neus op. "Hooikoorts." We hebben een match maar dat wist zij al. Goed ingeburgerd met daarachter een op het eerste gezicht niet onaardige jongen komt binnen. Hij steekt zijn hand naar me op, met mijn glas proost ik terug. "Vorige week heb ik hem nog mee naar huis genomen." Wil ik dat weten? "Je hoeft het niet te onthouden." Dan weet ik het toch nog. Ze lopen door en gaan aan een tafeltje zitten. Zijn hand was niet voor mij bedoeld. Ze heeft haar hand niet opgestoken.
Van Cutie Honey is het maar een kleine stap naar Honey Bunny. Laten we er nog eens een fijne weblogwijsheid bij pakken: met twee kleine sprongetjes kom je niet over de kloof, soms moet je één grote sprong maken. Voordeel van een grote sprong is dat je dan ook goed hard valt.
Het is juni geworden en er hangt regen in de lucht. Regen is goed tegen hooikoorts. De mailbom van mei laat een overzichtelijk slagveld achter. Het Rode Kruis is laat en bezorgt eten en medicijnen. Je kunt verslaafd raken aan medicijnen, je kunt immuun worden voor medicijnen. Wanneer heb je te veel bagage voor de rest van het leven? Door het raam zie ik ze in groepsverband het parkeerterrein aflopen. Dan is het over.