Alles valt samen.
De renovatie verbroedert, zo spreek je de buren nog eens. De Thaise laat haar gestripte douche zien, een grijze massa van ongestuukt beton, de gaten in de muur verraden de plaats waar ooit een kraan heeft gezeten. Het zweet staat op haar voorhoofd, ze stinkt. Ik geef haar mijn reservesleutels. "Als je wilt douchen." Vijf minuten later staat ze voor de deur, ze belt netjes aan.
Het huis, de sigaretten.
Geen opruimwoede maar een praktische herverdeling. Een vuilcontainer is ook een opbergplaats, het geheugen doet de rest. Herinneringen zijn dierbaar maar kunnen je verblinden, ontnemen je het zicht op wat er is te zien, laten je ronddolen in herhalingen die eindigen zoals het moet zijn geweest, niet hoe het werkelijk is geweest.
Ik weet niets. Van haar. Een illusie verdrijven door er een nieuwe illusie voor in de plaats te zetten. Op deze manier zal ik altijd van jou blijven houden. Neuk je vriendin en je bent een vriendin kwijtgeraakt. Een vrouw is geen vriendin. Een zakelijke overeenkomst, we zullen niet meer alleen zijn. Genoeg afstandelijkheid voor de eigen identiteit, genoeg aantrekkingskracht voor de natuur, genoeg onwetendheid voor een open toekomst. Bouwen zonder geschiedenis, mijn rotsvast vertrouwen het fundament.
De baan, de opleiding.
Het huis is gevuld met de geur van vers cement, het beton wordt volgende week gestort. Ik moet hoesten. Afkickverschijnselen of slaat het rondzingend stof op mijn longen? Zonder daartoe uitgenodigd ploft ze neer op de bank. Beleefdheidshalve vraag ik of ze iets wil drinken. "Biertje." Misschien was het slopen van de tussenmuur toch niet verstandig. Het lucht wel op.
Wat was is geweest, dit behang was tien jaar geleden modern. Porselein in de kast is mooi maar onbruikbaar, heeft nooit gebruikt een zinloos leven geleid, als maagd in het graf. "En ze was nog zo jong." Met littekens ben je mooier. Daarom kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ze groeien mee. Oogverblindende schoonheid is niet zichtbaar, in het donker ben je niet meer dan een verzamelplaats voor muggen. Ik houd van meisjes op laarzen in retrojurkjes. Een slecht uitgevoerd maar goed idee was toch geen goed idee.
De muziek, het surfgedrag.
Sinds het vertrek achter de bar is het zoeken. Veel tijd, teveel tijd. Vrije tijd was nodig, ontspanning was nodig, hoewel uitgeslapen saaier is dan gejaagd. Uitgeslapen gaat alles traag, duurt het allemaal te lang. Uitgeslapen of niet, ik blijf een ongeduldig mens. Zoeken naar mensen, zoeken naar zin. Afleiding is geen zin maar doelbewust zelfbedrog. De volgende die binnenkomt is leuker.
In de keuken komt een knalrode koelkast, in de woonkamer een Würlitzer. Geen houten vloer maar vloerbedekking, ik loop graag op blote voeten. De zonnepanelen op het dak vangen wat ik zelf altijd buiten heb gehouden.
"Ze is even oud als jij."
Ik vraag waar ze is geboren.
"Japan."
Zij het enig logisch verband.