De spiegel spreekt, condensloos staat de waarheid tegenover hem.
Er is niets uit te leggen. Hij houdt van haar. Verantwoording draag je voor daden, niet voor beleving. Hij is oud geworden, het laatste half jaar.
Ze gingen uit eten. Hij bracht haar thuis. Ze gingen uit elkaar. Uit zichzelf. Ja, hij ís teleurgesteld.
In zichzelf.
De mond kleiner, de ogen samengeknepen. Het rokerig woord vervangen door 19 inch digitaal. Hij drinkt alleen, tegenwoordig. Zichzelf buitensluitend van het willekeurig aanwezig gezelschap. Inwisselbaar, zowel in vorm als inhoud. Overbodig, in welke gedaante dan ook. Hij vertrekt als laatste.
De mens is per definitie mislukt. Slechts zij, gezegend met verplichte afleiding, ontlopen de confrontatie. Ze zullen gaan lunchen, hij streelt haar buik. Hij hoopt op nog een dochter.
De rekening is voor hem.