deze dus
Dan het goede nieuws: van de 1000 die er zijn gemaakt heb ik nummer 547.
Genummerd en gesigneerd door de baas zelf. Dus er gebeuren heus wel leuke dingen. Maar is het ook nodig?
Ander voorbeeld. Ik stop met roken en krijg vervolgens last van mijn keel. Dat is grappig. Het is niet leuk, het is ironie.
Ik mailde naar Kim dat ik het moeilijkste van deze poging om te stoppen met roken vind dat iedereen in de boeken van Murakami rookt. En dan vooral de meisjes. Het is een mooi gezicht als een vrouw een sigaret opsteekt.
Het zien van mensen die roken is moeilijk als je zelf probeert te stoppen. Maar omdat ik niemand meer zie is dat voor mij niet moeilijk. In plaats van mensen te ontmoeten ben ik boeken gaan lezen. Je leest en je visualiseert. Japanse meisjes met sigaretjes. Het is om gek van te worden. Murakami to the rescue.
Op bladzijde 279 van De jacht op het verloren schaap (11e druk - 2011) geeft de hoofdpersoon de drie pakjes sigaretten die hij nog bezit, weg. "Ik ben gestopt met roken," zegt hij erbij. En op bladzijde 283 lezen we hem denken: "... er zat niets anders op dan de tanden op elkaar te zetten."
Dát heb ik nodig.