Ja, ik ook niet van jou. Het pak draagt weer een pak en lacht haar nicotineloze tanden bloot. De dagbijeenkomst van internetredacteuren is eigenlijk bedoeld om te netwerken, we moeten elkaar beter leren kennen. Strak en glimmend, kerst was een maand geleden, weet je. Ze begint over mijn ribben. Het kan verkeren, niet onthouden worden door de geleverde kwaliteit maar door een dronkemansval waarbij het fietsstuur niet meewerkte. Ik heb iets met sturen, die van de auto gaf ook al niet mee. Ik ben ervan overtuigd dat ze de column heeft gelezen. "Van hém? Jeetje!" Een jaar op planeet vreemdgaan gewoond, deze rijzende ster gaat helaas aan je voorbij. Je staat of valt met mensen waar je iets mee hebt.
Er valt weinig te netwerken, in een doos eieren zit meer leven. Ik win de Intranetquiz en krijg als prijs een headset en een webcam. Als ik mijn smoel niet wil laten zien dan zorgen zij er wel voor. Ken je klant, om te beginnen bij het eigen personeel. Niets te vieren en het eerste cadeau is binnen. Ana moet lachen wanneer ik het ‘s avonds vertel. Ik sta op en haal nog een shot. De netwerkdag wordt stereotiep afgerond met een borrel. Met tegenzin op mijn voorhoofd breng ik de prijs naar mijn afdeling, met een webcam rondlopen op een borrel vergroot mijn geloofwaardigheid niet echt. "Je had al verteld dat je veel op het internet zit." Dus, doos?
En toch, ze moet ook een verhaal hebben, ik wil weten waar die houding vandaan komt, waarom marketingkutjes altijd zo leeghoofdig over komen. Ergens moet er iets zitten. Eind vorig jaar deelde ik een tafel met een aantal van hen. De vrouw die thuis twaalf katten hield was de leukste en had het beste verhaal. Ze was niet van marketing en leefde partnerloos, haar hele leven al. De leeghoofdjes vertelden over hun huwelijk, met een collega, inderdaad. Hoe ik dat weet? Of ik hem misschien ken? Nee, ik ken geen collega’s. Specialisten winnen het altijd. Niche en specialisme zijn unique selling points. SM is een spelletje voor mensen die hun gevoelens niet onder controle hebben, daarom hebben ze de controle van een ander nodig, de ander die zegt hoe ze zich mogen voelen. Ik wil je niet kennen.
Op de afdeling kom ik als geroepen, iets dat over twee maanden een vader en een moeder heeft houdt de tijdelijke woning dusdanig bezig dat er van gerechtvaardigde afwezigheid sprake is. Ik zeg natuurlijk geen nee en ruil de pakken in voor de studentjes van de avondploeg. De enige Nederlandse is meteen de lelijkste. Er treedt een verschuiving op binnen mijn blikveld. Met nog een half uur te gaan bewijzen spontaniteit en draadloze telefonie hun waarde, anderhalf uur later zit ik op gemelde tijd en plaats op de juiste borrel, een borrel zonder netwerk. Een afgelebberd bord ijs staat midden op de tafel als de bewijslast van een calorieënprobleem. "Ja! We gaan cammen!"
Ana gaat vroeg naar bed, het fotomodel kijkt later theedrinkend toe hoe ik dronken word. Het duurt lang voordat de alcohol het belerende onderwijstoontje uit mijn woorden haalt. Terwijl zij de auto zoeken bespreek ik digitaal het aantal gangen van het kerstmenu, het diner met mijn zelfgekozen familie. Kerst is een familiefeest. Het bord ijs is het voorgerecht.