22 January 2008

Distortion

Wow!

Het katje heeft nagels, die had ik even over het hoofd gezien. Of ik was gewoon even vergeten dat ze er zaten, ze zijn zo lang buiten beeld geweest dat het vermoeden dat ze waren verdwenen - eraf gevallen of gevijld of blijven hangen achter de rits van haar broek of achtergebleven in haar schaamhaar - gerechtvaardigd was. Gevoelige snaar geraakt, overduidelijk, al heeft ze gelijk dat ik er compleet naast zit. Het was een spontane actie, spontaniteit is nooit mijn sterkste punt geweest. Misplaatste projectie, een blinde ziet meer.

Ze trekt stevige striemen over mijn handen, armen - ik blijf stoïcijns zitten, wacht totdat ze bij mijn gezicht is aangekomen en mijn ogen eruit krabt. Als je wordt geschoren moet je stilzitten. Kom, toe maar, ik heb ze niet meer nodig, de informatie die mijn ogen naar mijn hersens toesturen is toch fout. Of is daar de toegangspoort zo beschadigd dat alles zwaar vervormd naar binnenkomt? In plaats van te scannen op onrechtmatigheden krijgt de rechtmatigheid geen blue ray maar een X-ray op verkeerde golflengte - de overtreffende trap van de roze bril. Dat krijg je met al die detectiepoortjes der etiquette van de singles tegenwoordig, moderne slecht werkende apparatuur. Lezen kan iedereen, begrijpen is een vak apart.

Ik vond haar aandoenlijk, ik had met haar te doen en bij gebrek aan andere communicatie bleef ik hangen in het gesprek. Tot een jaar geleden voerde ik tien van zulke gesprekken per dag, toen waren de gesprekspartners inwisselbaar en overbodig en ik genoot van de misère, de schaamteloze inkijk die ik kreeg, van hun onvolwassenheid en onuitroeibare puberale onzekerheid waar ze maar niet overheen wilde groeien, het gebrek aan progressie in hun leven, onlosmakelijk verbonden met het gebrek aan doelen of wanneer die er wel waren het gebrek aan daadkracht, maar het meeste nog de triestheid die ze schaamteloos op tafel legden, de conclusie dat het moderne leven totaal aan ze voorbij gaat - was gegaan. Toen zette ik mezelf gemakkelijk over de gesprekken heen, de volgende stond alweer te wachten op mijn egoboost en dat is nu veranderd. Na een gesprek staat er geen volgende meer klaar.

Ik sta opeens zelf aan de andere kant. Dat ik dat nooit eerder heb gezien.