De nieuwe indeling wordt bekendgemaakt. De indeling komt me bekend voor. Ik vraag wanneer de mooie plannen worden geëffectueerd. "Begin 2009." Er wordt weinig gezegd.
Weet je nog wat je toen tegen me zei?
Toevallig was er een gaatje en ik kroop naar binnen. Ik had mezelf bewezen en er mocht worden geoogst. Toen zat ik er ook - opeens, zomaar, vanuit het niets. Ik ging voor de status, de rest interesseerde me niet. Ik was iedereen voorbij gestreefd, slappe handjes werden toegestoken. Doet het zeer, die felicitatie? Ja, ik ga het vanavond vieren maar niet met jullie.
Weet je nog wat je toen tegen me zei?
Het team wordt verdeeld over de andere teams, vacatures worden niet vervuld. Al naar gelang het aandachtsgebied krijgen ze een plek. Hoofdzaken naar boven, bijzaken naar buiten.
Weet je nog wat je toen tegen me zei?
Ik zei dat je het hele team moest opdoeken en moest verdelen over de rest van de afdeling. Ik zei wie je waar moest neerzetten, wie zou vertrekken, welke taken we zouden meenemen, welke taken zouden kunnen worden uitbesteed en welke taken zouden komen te vervallen. Overbodig routinematig gerommel in een zelfgecreëerde marge.
Weet je nog wat je toen tegen me zei?
Ja, ik weet nog dondersgoed wat ik tegen je zei want dit is de indeling die ik voorstelde met mijn dronken kop op het bedrijfsfeest - een lege maag, een onnoemelijke hoeveelheid drank. Ach ja, het was toch feest? Ik heb het gevierd. Heb ik eigenlijk nog wat over je kont gezegd?
Het is nu nog wachten op de rest van het verhaal.